ترجمه نهج البلاغه، ص: 45

و بی پايه اش را به ميدان آورده، قاطعانه حكم می كند. از اين رو در برابر شبهات به مانند مگسی در تارهای سست عنكبوت گرفتار است، اين بی مايه نمی داند رأيش بر صواب است يا بر خطا؟ اگر حكمی به صواب رساند می ترسد بر خطا باشد، و چون به خطا حكم كند اميدوار است كه راه صواب رفته باشد! در اماج جهالت هايش گم شده. با ديده كور در تاريكی های نادانی راه پويد، هيچ امر مشتبهی را قاطعانه بر اساس دانش حل نمی كند. روايات را همچون كاهی كه بر باد می رود می پراكند. به خدا قسم اين بی خرد را نه در حل مسائلی كه بر او وارد می شود مايه ای از دانش و علم است، و نه شايسته مسندی است كه به او واگذار شده، در آنچه انكار كرده، علمی را كه بر خلاف انكار او باشد گمان نمی برد، و رأيی بالاتر از رأی خود برای ديگری نمی بيند. چون امری بر او تاريك گردد بر آن سرپوش نهد زيرا به نادانی خود واقف است. از داوريهای ظالمانه اش خونهايی كه به قضاوت او ريخته شده، و ميراثهای به غارت رفته فريادها دارند. از اين طايفه ای كه نادان زندگی می كنند، و گمراه می ميرند به خداوند شكايت می برم. به نزد اين بی مايگان متاعی بی ارزش تر از قرآن نيست آن گاه كه به شيوه صحيح معنی شود، و هيچ كالايی پر رونق تر و گرانبهاتر از قرآن نيست زمانی كه بر اساس هوا و هوس معنی شود، و برای اينان چيزی زشت تر از معروف، و مسأله ای زيباتر از منكر نيست.

18 از سخنان آن حضرت است

در نكوهش اختلاف علما در فتاوی

در حكمی از احكام، قضيه ای پيش يكی از ايشان مطرح می گردد او به رأی خود