ترجمه نهج البلاغه، ص: 426

می كند.

پناه به خدا كه تو پس از من حكومت مسلمين را برای دخالت در امورشان به دست گيری، يا برای يكی از آنان با تو قرارداد و پيمانی به اجرا گذارم! از هم اكنون خود را درياب، و برای خويش چاره ای بينديش، كه اگر كوتاهی ورزی و بندگان خدا برای جنگ با تو برخيزند، درها به رويت بسته شود، و آنچه امروز از تو پذيرفته است پس از آن پذيرفته نشود. والسلام.

66 از نامه های آن حضرت است

به عبداللَّه بن عباس كه پيش از اين به صورتی ديگر آمده است (نامه 22)

اما بعد، آدمی از رسيدن به چيزی كه از او فوت نمی شد خوشحال می گردد، و از فوت چيزی كه نصيب او نمی گشت اندوهناك می شود (اين خوشحالی و اندوه بيجاست). برترين برنامه از دنيايت نزد تو، رسيدن به كاميابی يا به كار بردن خشم و غضب نباشد، بايد بهترين كار نزد تو نابود كردن باطل، يا زنده كردن حق باشد. بايد خوشحاليت معطوف به چيزی شود كه از پيش فرستاده ای، و اندوهت بر ثروتی كه بعد از خود به جای می گذاری، و انديشه ات متوجه جهان بعد از مرگ باشد.

67 از نامه های آن حضرت است

به قُثَم بن عباس كه عامل حضرت در مكه بود