ترجمه نهج البلاغه، ص: 422

و قسمتی از اين نامه است

به خدا قسم اگر به تنهايی با دشمنان روبرو شوم در حالی كه تمام زمين را پر كرده باشند، مرا نه باك است و نه ترس. من بر گمراهی آنان و هدايت خويش از جانب خود بر بصيرت از سوی پروردگارم بر يقينم. هر آينه من آرزومند لقای خدايم و به پاداش نيك او در انتظار و اميد، اما تأسّفم از اين است كه حكومت اين امت به دست بی خردان و تبهكاران افتد، و مال خدا را در بين خود دست به دست كنند، و بندگان حق را به بردگی گيرند، و با شايستگان به جنگ خيزند، و فاسقان را همدست خود نمايند، زيرا از اينان كسی است كه در ميان شما شراب حرام نوشيد، و حدّی كه در اسلام مقرر بود بر او جاری گشت، و هم از اينان كسی است كه مسلمان نشد تا اينكه برای اسلام آوردنش به او بخشش كمی شد. اگر از حكومت اين نابكاران بر شما نمی ترسيدم اين مقدار شما را ترغيب و توبيخ نمی كردم، و در جمع و تحريك شما كوشش روا نمی داشتم، و زمانی كه سر باز زديد و سستی نموديد رهايتان می كردم.

آيا شما نمی بينيد سرزمين شما با حمله دشمن كم شده، و شهرهايتان تحت فرمان آنان درآمده، و كشورهايتان ربوده شده، و در شهرهای شما جنگ درگرفته؟! خدا شما را بيامرزد، به جانب جنگ با دشمنانتان كوچ كرديد، و خود را بر زمين سنگين مسازيد كه تن به خواری بسپاريد، و به ذلّت برگرديد، و پست ترين برنامه نصيب شما شود. مرد جنگجو هميشه بيدار و هوشيار است، و هر كه از دشمن آسوده بخوابد دشمن نسبت به او نخواهد خفت. والسلام.

63 از نامه های آن حضرت است

به ابوموسی اشعری كه كارگزارش در كوفه بود، زمانی كه به