ترجمه نهج البلاغه، ص: 415

خشم و شدّت و غضب و سركشی و قدرت و تيزی زبانت را در اختيار گير، و از تمام اين امور به بازداشتن خود از شتاب در انتقام، و تأخير انداختن حمله و سطوتْ خود را حفظ كن، تا خشمت آرام گردد و عنان اختيارت را مالك شوی، و هرگز حاكم و مسلط بر خود نخواهی شد تا اينكه بسيار به ياد بازگشت به خداوند افتی.

بر تو واجب است كه به ياد حكومتهای عدل پيش از خود باشی، و نيز لازم است كه به روش های خوب، يا اثری كه از پيامبرمان صلی الله عليه و آله رسيده، يا فريضه ای كه در كتاب خداوند است توجه نمايی، پس به آنچه كه ديدی ما بر اساس آن عمل كرديم اقتدا نمايی، و در دنبال كردن آنچه كه در اين عهدنامه برايت مقرر كردم و به وسيله آن حجت را بر تو تمام نمودم كوشش كنی، تا برای تو به هنگام شتاب نفس به سوی هوا و هوس بهانه و عذری نباشد.

جز خدای بزرگ هرگز احدی نگاهدارنده از بدی، و توفيق دهنده به خير و خوبی نيست، و از جمله چيزهايی كه رسول خدا صلی الله عليه و آله در وصايايش به من سفارش نمود ترغيب بر نماز و زكات و مهربانی بر غلامانتان بود، و من سفارش حضرت را پايان عهدی كه برای تو نوشتم قرار می دهم، و كسی را حول و قوّتی جز به خدای بزرگ نيست.

قسمتی از اين پيمان كه پايان آن می باشد

من از خداوند با رحمت فراگيرش، و بزرگی قدرتش بر انجام هر گونه درخواست مسئلت می نمايم، من و ترا به آنچه رضای او در آن است، از معذور بودن نزد خودش و مخلوقش، به همراه ثنای نيك در بين بندگانش، و آثار زيبا در شهرهايش، و تمامِ نعمت و فزونیِ كرامت توفيق دهد، و پايان زندگی من و تو را سعادت و شهادت فرا دهد، همه ما به سوی او باز می گرديم. و سلام و درود بر رسول خدا صلی الله عليه و آله و بر اهل پاكيزه و پاكش باد. والسلام.