ترجمه نهج البلاغه، ص: 394

ستم و بهتان انسان را در دين و دنيايش رسوا و انگشت نما می كند، و عيب و نقصش را نزد عيبجويان آشكار می نمايد. تو می دانی آنچه از دستت رفته به دست نخواهی آورد (خون عثمان). اقوامی كاری را به ناحق قصد كردند و به تأويل حكم حق دست زدند، خداوند هم آنان را تكذيب كرد. پس برحذر باش از روزی كه مسرور می گردد كسی كه عاقبت كارش را نيكو يافته، و پشيمان شود آن كه عنانش را به شيطان داده و به دفعش برنخاسته. تو ما را به حكم قرآن خواندی در حالی كه اهل قرآن نيستی، و ما هم جواب تو را نداديم، بلكه حكم قرآن را پذيرفتيم. والسلام.

46 از نامه های آن حضرت است

باز به معاويه

اما بعد، دنيا آدمی را از ديگر امور باز می دارد، دنيادار به چيزی از دنيا نمی رسد جز آنكه دری از حرص و شيفتگی به آن به رويش باز می گردد، دنيادار به آنچه از دنيا دست يافته نسبت به آنچه به دست نياورده بی نياز نمی شود، و به دنبال آنچه فراهم نموده جدايی و فراق، و پنبه شدن رشته هاست. اگر از گذشته عبرت گيری آنچه را مانده حفظ خواهی نمود. والسلام.

50 از نامه های آن حضرت است

به اميران سپاهش

از بنده خدا علی بن ابی طالب اميرمؤمنان، به مرزداران:

اما بعد، شايسته حاكم است كه برتری رسيده به او، و نعمتی كه به آن اختصاص