ترجمه نهج البلاغه، ص: 387

نموده اند تقسيم می كنی! به حق كسی كه دانه را شكافت، و انسان را آفريد، اگر اين برنامه حقيقت داشته باشد خود را نزد من خوار و بی اعتبار خواهی يافت. پس حق خداوندت را سبك مشمار، و دنيای خود را با نابودی دين خويش آباد مكن، كه از زيانكارترين مردم خواهی بود.

معلومت باد كه حقّ مسلمانانی كه نزد تو و ما هستند در سهم بری از بيت المال برابر است، برای گرفتن سهميه نزد من می آيند و می روند.

44 از نامه های آن حضرت است

به زياد بن ابيه،

وقتی به حضرت خبر رسيد معاويه به زياد نامه نوشته می خواهد اورا با ملحق كردن به نسبت خود بفريبد

آگاه شدم كه معاويه برای لغزاندن خردَت و سست كردن عزمت، نامه ای برايت فرستاده، از او حذر كن، كه بی ترديد او شيطان است، كه از مقابل و پشت سر و از راست و چپ به جانب انسان می آيد، تا به وقت غفلتش بر او هجوم آرد، و عقل ساده اش را بدزدد. از ابوسفيان در روزگار عمر بن خطّاب سخنی بدون انديشه از روی وسوسه نفس، و تحريكی از تحريكات و فسادكاريهای شيطان سر زد، كه نه نسبی به آن ثابت می شود و نه كسی به آن مستحق ميراث می گردد (ابوسفيان به عمروعاص گفت: اين محصول زنای من با مادر اوست) و آويخته به اين سخنان همانند كسی است كه خود را در ميان باده گساران اندازد ولی پيوسته او را دور می كنند، و به كاسه چوبينی شبيه است كه به