ترجمه نهج البلاغه، ص: 361

29 از نامه های آن حضرت است

به اهل بصره

رشته طاعتی كه گسستيد و اختلافی كه ايجاد كرديد بر شما پوشيده نيست، از گناهكارتان گذشتم، و از رويگردانتان شمشير را برداشتم، و روی آورنده شما را پذيرفتم. از اين پس اگر كارهای تباه كننده، و آراءِ احمقانه و امور انحراف دهنده شما را به دشمنی و مخالفت با من وادارد، هان اين منم كه اسبان سواری را آماده نموده، و شتران را مجهز كرده، آماده جنگم، و اگر مرا به آمدن نزد خود ناچار كنيد با شما چنان جنگی كنم كه جنگ جَمَل در برابرش مانند ليسيدن ظرف غذا آسان نمايد، با اينكه به فضيلت مطيعان شما عارفم، و حقّ خيرخواهان شما را واقفم، پاكدامن را به جای متّهم، و پيمان شكن را كنار وفا كننده قرار نمی دهم.

30 از نامه های آن حضرت است

به معاويه

خدا را آنچه نزد توست بپرهيز، و در حق پروردگار، بر خود دقّت كن، و به شناخت آنچه كه از جهلِ به آن معذور نيستی بازگرد، كه حقّاً برای طاعت نشانه های آشكار، و راههای روشن، و جادّه آشكار و هدفی مطلوب است، كه زيركان بر آن وارد می شوند، و مردم پست با آن مخالفت می ورزند. كسی كه از طاعت روی بگرداند از حق روی گردانده، و قدم در وادی گمراهی گذاشته، و خداوند نعمتش را بر او دگرگون می كند، و عذابش را بر او جاری می سازد. خود را بپای، خود را بپای، كه خداوند