ترجمه نهج البلاغه، ص: 37

جمع می شديد و راهنما نداشتيد، و برای آب، چاه می كنديد و به آب نمی رسيديد. امروز (اسرار و رموز) زبان بسته را برايتان به سخن می آورم. آن كه از پيروی من باز ماند عقل از سرش پريده است. از زمانی كه حق را به من نماياندند در آن ترديد ننمودم. (پس وحشتم از خودم نيست، چنانكه) موسی بر خودش نترسيد، وحشتش از پيروزی جهّال و حكومتهای گمراه بود. امروز ما و شما بر سر دو راهی حق و باطليم (ما حقّيم و شما باطل). كسی كه اطمينان به وجود آب دارد تشنه نمی ماند.

5 از خطبه های آن حضرت است

بعد از وفات پيامبر صلی الله عليه و آله

در خطاب به عباس و ابوسفيان

كه پس از اوضاع سقيفه از حضرت درخواست قبول بيعت داشتند

ای مردم، با كشتی های نجات امواج فتنه ها را بشكافيد، از جادّه دشمنی و اختلاف كنار رويد، تاجهای مفاخرت و برتری جويی را از سر بيندازيد. رستگار گردد آن كه با داشتن ياور قيام نمايد، يا در نبود يار و ياور راه سلامت گيرد و ديگران را راحت گذارد. حكومت به اين صورت آبی متعفن، و لقمه ای گلوگير است. هر كس ميوه را به موقع نچيند، چون كشاورزی است كه بذر را در زمين ديگری پاشد.

اگر از قدر و منزلتم بگويم تهمتم می زنند كه بر حكومت حريص است، و اگر ساكت بمانم می گويند از مرگ ترسيده. هرگز، آن هم با آن همه مبارزات و جنگها! به خدا قسم عشق پسر ابوطالب به مرگ از علاقه كودك شيرخوار به پستان مادر بيشتر است. سكوتم محض اسراری است كه در سينه دارم كه اگر بگويم همه شما مردم، همچون لرزه ريسمانهای بسته به دلوِ در اعماق چاه به لرزه خواهيد آمد.