فارسی
پنجشنبه 09 فروردين 1403 - الخميس 17 رمضان 1445
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

ترجمه نهج البلاغه، ص: 351

فرزندش بميرد آن كنيز از قيد كنيزی آزاد است، زيرا كنيزی از او برداشته شده و حرّيتِ (فرزند) او را آزاد نموده است.

می گويم: در وصيت امام «ان لا يَبيعَ مِنْ نَخْلِها وديَّةً» «وَديّه» يعنی فسيله و نهال خرما، و جميع آن «وَدیّ» است. و گفتار حضرت: «حتّی تُشْكِلَ ارْضُها غِراساً» اين گفتار از فصيح ترين و نيكوترين كلام است، منظور آن است كه در آن دهات آن قدر درخت خرما زياد شود تا اينكه تماشاگر با ديدن آن ببيند غير آنچه را ديده بود، و امر بر او مشتبه شود و گمان كند اين زمين غير از آن زمين است كه قبلًا ديده است.

25 از وصيت های آن حضرت است

به كسی كه مأمور جمع آوری زكات از طرف حضرت می شد، ما قسمتی از اين وصيت را اينجا آورديم تا معلوم شود امام هماره ستون حق را برپا می داشت، و در امور كوچك و بزرگ، و ظاهر و باطن نمونه های عدالت را می افراشت.

بر مبنای تقوای خداوندی كه يكتا و بی شريك است حركت كن، مسلمانی را به وحشت نينداز، و بدون رضای او بر وی گذر مكن، و اضافه تر از حقّی كه خداوند در مالش قرار داده از او نگير. چون به قبيله ای رسيدی در منطقه آب آنان در آی و به خانه هايشان مرو، با آرامش و وقار به جانب آنان برو تا در ميانشان قرارگيری، و به آنان سلام كن، و در تحيّت به ايشان كوتاهی مكن، بگو: بندگان خدا! ولیّ و خليفه خدا مرا به سوی شما فرستاده تا حق خدا را كه در اموال شما نهفته از شما بگيرم، آيا در اموال شما خداوند را حقّی هست تا آن را به ولیّ او ادا كنيد؟




پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز



گزارش خطا  

^