فارسی
پنجشنبه 09 فروردين 1403 - الخميس 17 رمضان 1445
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

ترجمه نهج البلاغه، ص: 347

جمعيتی هستند كه ستاره ای از ايشان غروب نكرد مگر اينكه ستاره ای ديگر به جايش طلوع نمود، كسی در زمان جاهليت و اسلام به كينه جويی بر ايشان پيشی نگرفته، اينان را با ما خويشاوندی متّصل و نزديكی خاص است، ما در صله رحم با آنان اجر است، و در قطع رحمْ مؤاخذه. ابوالعباس! خدايت رحمت كند، در آنچه بر زبان و دستت از خير و شرّ جاری شود مدارا كن، كه هر دو در اين زمينه شريكيم، و در حسن ظنّم به وجود خودت پايدار باش، و كاری مكن كه نظرم از تو برگردد. والسلام.

19 از نامه های آن حضرت است

به بعضی از كارگزارانش

اما بعد، دهقانان محدوده ات شكايت كرده اند كه با آنان به خشنونت و قساوت رفتار می كنی، و خوارشان شمرده و بر آنها ستم روا می داری. در كارشان انديشه كردم آنان را سزوار نزديك كردن نديدم چون مشركند، و شايسته دور شدن و جفا نيافتم چون با ما پيمان بسته اند. پس برای آنان جامه ای از مدارا همراه با اندكی سختی بپوش، و رفتاری مخلوط از نرمی و شدت با آنان داشته باش، نه آنان را بسيار قريب و نزديك آر، و نه بسيار بعيد و دور گردان، اگر خدا بخواهد.

20 از نامه های آن حضرت است

به زياد بن ابيه زمانی كه در حكومت بصره جانشين عبداللَّه بن عباس بود، و عبداللَّه در آن وقت از جانب حضرت بر بصره و نواحی اهواز و فارس و كرمان حكمران بود.







گزارش خطا  

^