ترجمه نهج البلاغه، ص: 338

بودنشان بهتر، ونشستنشان از قيامشان بی نياز كننده تر است.

5 از نامه های آن حضرت است

به اشعث به قيس عامل آذربايجان

حكمرانی برای تو طعمه نيست، بلكه امانتی است بر عهده ات، و از تو خواسته اند دستور مافوق خود را رعات نمايی. تو را حقّی نيست كه در امور رعيت به دلخواهت رفتار كنی، و جز به اعتماد به فرمانی كه تو را می رسد به كار بزرگی دست بزنی. مايلی از مال خدای بزرگ در اختيار توست، و تو از جمله خزانه داران او هستی تا آن را به من تحويل دهی. اميد است من از بدترين واليان برای تو نباشم، والسلام.

6 از نامه های آن حضرت است

به معاويه

آن مردمی كه با ابوبكر و عمر و عثمان بيعت كردند با همان شرايط و مقررات با من بيعت كردند، حاضر را حقّی نيست كه غير را اختيار كند، و غايب را نمی رسد كه آن را قبول نكند. شورا برای مهاجرين و انصار است. اگر بر مردی در خلافت اجتماع كردند و او را پيشوا ناميدند خداوند به آن راضی است، بنابراين اگر كسی از فرمان اهل شورا با انكار و بدعت بيرون رود او را به آن برمی گردانند، واگر فرمان آنان را نپذيرد با او به خاطر پيروی از غير راه اهل ايمان می جنگند، و خداوند بر گردن او نهد آن را كه خود بر عهده گرفته (يعنی عذاب دوزخ را).

به جان خودم سوگند ای معاويه، اگر بر ديده عقل نظر كنی نه از روی هوا و هوس،