ترجمه نهج البلاغه، ص: 335

نامه ها

1 از نامه های آن حضرت است

به مردم كوفه زمانی كه از مدينه به بصره می رفت

از بنده خدا علی اميرالمومنين به اهل كوفه، ياران بلند مقام و سروران عرب.

اما بعد، شما را از وضع عثمان آگاه می كنم، چنانكه شنيدنش چون ديدنش باشد:

مردم از او عيب جويی كردند، و من فردی از مهاجران بودم كه اكثراً از او می خواستم خوشنودی مردم را جلب كند، و كمتر در پی سرزنشش بودم. سبك ترين برنامه طلحه و زبير درباره او تندروی، و نرم ترين كارشان فشار آوردن به او بود، عايشه هم به ناگهان در حق او خشم گرفت، آن گاه عده ای بر كشتن وی مهيّا شدند و او را كشتند، و مردم بدون اكراه و اجبار، بلكه از روی ميل و اختيار با من بيعت كردند.

بدانيد دار هجرت (مدينه) اهلش را بركَنْد، و اهلش هم از آن كنده شدند، مدينه چون جوشش ديگ به جوش آمد، وفتنه برپا گشت. به سوی امير خود بشتابيد، و به جانب جهاد با دشمنان پيشدستی كنيد، اگر خدا خواهد.

2 از نامه های آن حضرت است

به مردم كوفه پس از فتح بصره

خداوند به شما مردم كوفه از جانب اهل بيت پيامبرتان جزا دهد، بهترين جزايی كه به