فارسی
جمعه 10 فروردين 1403 - الجمعة 18 رمضان 1445
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

ترجمه نهج البلاغه، ص: 331

235 از سخنان آن حضرت است

عبداللَّه بن عباس در زمانی كه عثمان در محاصره بود نامه ای از جانب او به محضر امام آورد كه امام از مدينه خارج شود و به زمين خود در يَنْبُع برود، تا هياهوی مردم برای پيشنهاد خلافت به حضرت آرام گردد، اين دومين بار بود كه از آن جناب چنين درخواستی داشت، امام در جواب وی فرمود:

عثمان خواسته ای جز اين ندارد كه مرا به مانند شتر آبكش با دلْو قرار دهد، بيايم و بروم، پيش از اين فرستاد كه از مدينه روم، دوباره فرستاد كه بازگردم، الان هم فرستاده كه خارج شوم! به خدا قسم به اندازه ای از او دفاع كردم كه ترسيدم آلوده به گناه شده باشم.

236 از سخنان آن حضرت است

در اين سخن وضع خود را پس از هجرت پيامبر صلی الله عليه و آله و ملحق شدن به آن حضرت بيان می كند.

خود را در مسيری قرار دادم كه رسول خدا صلی الله عليه و آله رفته بود، همه جا گام به ياد او می نهادم تا به منطقه عَرَج رسيدم. [اين سخن از يك كلام طولانی گرفته شده.]

كلام آن حضرت: «فَأطَا ذِكرَه» سخنی است در نهايت اختصار و فصاحت. منظور حضرت اين است كه من از ابتدای بيرون شدنم از مكه تا رسيدن به منطقه عرج از آن حضرت صلی الله عليه و آله خبر می گرفتم. و از آن معنی با اين كنايه شگفت ياد كرده است.]







گزارش خطا  

^