فارسی
پنجشنبه 09 فروردين 1403 - الخميس 17 رمضان 1445
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

ترجمه نهج البلاغه، ص: 325

سستی كرد دوری نماييد: از كينه ورزی قلوب، و عداوت سينه ها، و ناموافق بودن نفوس، و دست از ياری يكديگر كشيدن.

عبرت از مؤمنان پيشين

در احوالات مؤمنين گذشته انديشه كنيد، كه چگونه در حال آزمايش و امتحان بودند! آيا از همه خلايق مشكلاتشان بيشتر نبود؟ آيا بيش از همه مردم در زحمت و رنج نبودند؟ آيا از همه مردم دنيا در تنگنای بيشتری قرار نداشتند؟ فراعنه آنان را برده خود ساختند، و به عذاب سخت كشيدند، جرعه جرعه تلخی به آنان نوشاندند، پيوسته در ذلّت هلاكت، و مورد سلطه و استيلا بودند، چاره ای برای سرباز زدن، و راهی برای دفاع نمی يافتند. تا چون خداوند جديّت آنان را در صبر بر آزار در راه محبّتش، و تحمّل ناراحتی ها را در مسير بيم و خوفش از آنان ديد، گشايشی از تنگناهای بلا برای آنان قرار داد، ذلّتشان را به عزّت و بيمشان را به امنيت تبديل كرد، پس سلاطينِ حكمران، و پيشوايانِ راهنما شدند، و كرامت خداوند درباره آنان به جايی رسيد كه خيالش هم درباره آنان نمی رفت.

بنگريد چگونه بودند زمانی كه اجتماعشان متّحد، خواسته هايشان متّفق، دلها معتدل و مناسب، و دستها پشتيبان هم، و شمشيرها مددكار يكديگر، چشم دلشان نافذ، و تصميم هايشان يكی بود! آيا با اين خصال آقای سراسر زمين نبودند، و بر جهانيان حكومت نمی كردند؟ از طرفی به پايان كارشان نظر كنيد كه به كجا رسيد زمانی كه بينشان جدايی افتاد، الفتشان به پراكندگی رسيد، وحدت كلمه و دلهايشان به اختلاف مبدل شد، دسته دسته شده، به جنگ با هم برخاستند، خداوند لباس كرامت را از وجودشان به درآورد، و نعمت فراوانش را از آنان گرفت، و داستان زندگی آنان در بين شما به عنوان درس عبرتی برای عبرت گيرندگان شما




پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز



گزارش خطا  

^