ترجمه نهج البلاغه، ص: 319

باطلشان) به خدا نسبت دادند، و احسان خدا را بر خود منكر شدند، تا با قضای حق بستيزند، و بر نعمتهای او چيره آيند، زيرا اين نابكاران پايه های ساختمان عصبيت، و ستونهای اركان فتنه، و شمشيرهای تفاخر جاهليت اند.

بنابراين از خدا پروا كنيد، و با نعمتهايش به ستيزه برنخيزيد، و به احسان او بر خودتان حسادت نورزيد، و از بی پدرانی كه آب تيره طبعشان را با آب صافی قلبتان نوشيدند، و بيماری روانشان را با سلامت روح خود آميختند، و باطلشان را در حق خود داخل كرديد پيروی نكنيد، آنان پايه گناهانند، و ملازم نافرمانيها، شيطان اينان را حيوان باركش گمراهی نموده، و سپاه خود قرار داده كه به سبب آنان بر مردم حمله می برد، با زبان آنان سخن می گويد، تا عقلتان را بدزدد، و در ديدگانتان درآيد، و در گوشتان بدمد، او شما را هدف تيرش، و مايه پايمال شدن گامهايش، و ابزار دست خويش قرار داده.

عبرت از گذشتگان

از آنچه به گردنكشان پيش از شما از عذاب خدا و دشواريها و حوادث و كيفرهای او رسيد عبرت گيريد، و از خاك تيره ای كه صورتشان بر آن نهاده شده و زمينی كه پهلويشان بر آن افتاده پند پذيريد، و از اموری كه زاينده كبر است به خدا پناه جوييد، چنانكه از آفات ناگهانی روزگار به او پناه می بريد.

اگر خدا اجازه كبر ورزيدن را به فردی او بندگانش می داد هر آينه رخصت آن را به پيامبران و اوليائش كه از خاصان اويند عنايت می فرمود، ولی خدای پاكْ كبر ورزی را بر آنان روا نداشت، و فروتنی را برای آن بزرگواران پسنديد، آنان گونه های خود را به عبادت بر زمين گذاشتند، و صورتهای خويش را بر خاك ساييدند، و در برابر اهل ايمان تواضع كردند، ولی در نظر بی خبرانْ سبك مغز، بی قدرت و ناتوان به