ترجمه نهج البلاغه، ص: 307

ناتوانی به عزّت و توانايی دست يابد.

229 از خطبه های آن حضرت است

در بيان پيشامدهای ناگوار

پدر و مادرم فدای آنان (ياران باوفايم) باد، گروهی كه نامشان در آسمان معروف، و در زمين مجهول است. هان به انتظار عقب گرد امورتان، و گسستن پيوندتان، و روی كار آمدن خردسالانتان باشيد. اين پيشامدها زمانی است كه ضربت شمشير بر مؤمن آسانتر از پيدا كردن درهمی از حلال است. زمانی كه مزدگيرنده مال از دهنده آن بيشتر است. آن زمان است كه مست می شويد اما نه از شراب، بلكه از زيادی نعمت و عيش و نوش، و سوگند می خوريد ولی نه از روی ناچاری، و دروغ می گوييد اما نه بر اثر مضيقه. در آن وقت كه بلا شما را بگزد چنانكه جهاز مناسبْ كوهان شتر را بگزد. اين رنج و سختی چقدر طولانی، و اميد آزادی از آن چه اندازه دور است!

ای مردم، مهار اين شتران فتنه را كه پشت آنها حمل كننده وزر و وبال است از دست بيندازيد، و از گرداگرد امام خود پراكنده نشويد كه عاقبت خود را سرزنش خواهيد كرد، و بی باكانه در آتش فتنه ای كه پيشاپيش آن قرار گرفته ايد نرويد، از راه آن به يك سو شويد، و جاده را برای آن باز بگذاريد، كه به جان خودم قسم مؤمن در شعله آتش آن فتنه هلاك می شود، و غير مسلمان سالم می ماند.

مثل من در ميان شما مثل چراغ فروزان در تاريكی است، تا كسی كه در آن تاريكی درآيد از آن چراغ روشنی جويد. ای مردم سخنم را بشنويد و حفظ كنيد، و گوش دلتان را آماده كنيد تا بفهميد.