ترجمه نهج البلاغه، ص: 299

كم است، اما برگرداندن مرگ و دفع آن از كسی مقدور نيست، پدر و مادرم فدايت، ما را نزد پروردگارت به ياد آر، و در خاطر خود نگاه دار.

227 از خطبه های آن حضرت است

در حمد الهی و ستايش پيامبر و عجايب آفرينش

ستايش خدا را كه حواس وجودش را درنيايد، مكانها فرايش نگيرند، چشمها او را نبينند، و پرده های پوشنده او را نپوشانند، همان كه حادث بودن مخلوقاتش دليل بر ازلی بودن او، و به وجود آمدن موجودات برهان وجود اوست، و شبيه بودن مخلوقات به يكديگر گواه بر اين كه او را شبيهی نيست. خداوندی كه در وعده اش صادق، و از اينكه به بندگان خود ستم كند دور است، در ميان بندگانش به قسط، و در حكم كردن بر آنان به عدالت رفتار كند. به حادث بودن اشياءِ بر ازليّتش، و به داغ ناتوانی كه بر موجودات نهاده بر قدرتش، و به مرگ و فنای مخلوقات كه گريزی از آن قرار نداده بر دائمی بودنش گواه آورد. يكی است نه به عدد، هميشگی است نه به زمان، برپاست نه با كمك پشتيبان. ذهن ها او را دريابند نه به وسيله حواس، و ديده ها وجودش را گواهی دهند نه بر وجه حضور حسّی.

انديشه ها به او احاطه نكرد، بلكه به انديشه ها نزد انديشه ها تجلّی نمود، و به انديشه ها وانمود كه انديشه ها به او احاطه ندارند، و انديشه ها را در اين زمينه قاضی قرار داد. بزرگی او همچون اجسام و اجساد بر اساس طول و عرض و حجم و عمق و بدايت و نهايت نيست تا در جسم و حجم بزرگ آيد، بلكه شأنش بزرگ، و سلطنتش عظيم است.

و شهادت می دهم كه محمّد بنده و رسول برگزيده، و امين پسنديده اوست،