ترجمه نهج البلاغه، ص: 291

درد اندك ناله بزنی، و من از آتش سوزنده جهنم ناله نزنم؟! از سرگذشت عقيل عجيب تر برنامه شخصی است كه به تاريكی شب با ارمغانی در ظرف بسته، و حلوايی كه آن را خ وش نداشتم و به آن بدبين بودم به طوری كه انگار می كردی آن را با آب دهان يا ا ستفراغ مار ساخته اند نزد من آمد، به او گفتم:

اين صله است يا زكات يا صدقه؟ اينها كه بر ما اهل بيت حرام است. گفت: نه اين است و نه آن، بلكه هديه است. گفتم: مادرت به عزايت بنشيند، آمده ای از راه دين خدا قريبم دهی؟! يا دستگاه فكر و انديشه ات به هم خورده، يا ديوانه و يا بيهوده گويی؟! به خدا قسم اگر هفت اقليم را با آنچه زير آسمانهای آنهاست به من بدهند تا خداوند را با ربودن پوست جوی از دهان مورچه ای معصيت كنم به چنين كاری دست نمی زنم! و بی شك دنيای شما نزد من از برگی كه در دهان ملخی است و آن را می جود خوارتر است! علی را با نعمتی كه از دست می رود و لذّتی كه باقی نمی ماند چكار؟! از خواب عقل، و زشتی لغزش به خدا پناه می بريم، و از او ياری می طلبيم.

216 از دعاهای آن حضرت است كه زياد می خواند

در فراوانی روزی

بار خدايا، آبرويم را به بی نيازی حفظ فرما، و حرمتم را به تنگدستی نشكن، تا از آنان كه روزی تو را خواهند روزی خواهم، و از شرار مردم خواستار عطوفت باشم، و به ثنای كسی كه به من ببخشايد دچار آيم، و به بدگويی آن كه از بخشيدن به من دريغ ورزد مبتلا گردم، و تو ماورای اين همه، اختياردار بخشش و منعی، چه اينكه بر هر كاری توانايی.