ترجمه نهج البلاغه، ص: 273

قرارگاهشان مستقر كرد. قلّه كوهها در فضا بالا رفت، و ريشه آنها در آب قرار گرفت.

كوهها را از زمينهای هموار برافراشت، و پايه های آن را در پشت اطراف زمين و مراكزی كه برقرارند فرو برد، قله ها را بالا برد، و بلنديهای آن را طولانی نمود، و كوهها را ستون زمين ساخت، و چون ميخ هايی بر آن كوبيد، پس زمين متحرك ساكن شد از اينكه ساكنانش را به اضطراب اندازد، يا بار گرانش را در خود فرو برد، يا از جای خود منحرف شود. منزه است خداوندی كه زمين را پس از موج زدن آبهايش نگاه داشت، و آن را پس از رطوبت اطرافش خشك نمود، و آن را برای خلق خود بستر آرام، و فرش گسترده قرار داد، آن هم روی دريای عميق ساكنی كه بی جريان است، و ايستاده و بی حركت می باشد، كه بادهای سخت آن را زير و رو و اين سو و آن سو می كند، و ابرهای پر باران آن را به جنبش می آورد، «همانا در اين آثار برای اهل خشيت عبرت و پند است».

203 از خطبه های آن حضرت است

در تحريك ياران خود به جهاد با شاميان

الهی هر يك از بندگانت كه گفتار ما را شنيد، گفتاری كه بر پايه عدل است نه ستم، و بر اساس اصلاح است نه فساد در دين و دنيا، اما پس از شنيدنش سر برتافت، و اين سر برتافتن جز روی گرداندن از ياری تو، و سستی در پشتيبانی از دين تو نيست، پس ما ای بزرگترين شاهدان در شهادت، تو را و جميع آنان را كه در آسمانها و زمين ساكن كرده ای بر عليه او به شهادت می طلبيم، و تو پس از او ياری او بی نياز كننده، و او را به گناههانش كيفر دهنده ای.