ترجمه نهج البلاغه، ص: 270

خود رحم نكردی؟! گمان می كنی خداوند چيزهای پاكيزه را بر تو حلال كرده آن گاه از اينكه از آنها بهره مند شوی ناراضی است؟ تو نزد خداوند بی مقدارتر از آنی كه با تو اين گونه رفتار نمايد. عاصم گفت: يا اميرالمؤمنين، تو خود با لباس خشن و غذای ناگوار زندگی می كنی! حضرت فرمود:

وای بر تو، من همانند تو نيستم، زيرا خداوند بر پيشوايان عادل واجب فرموده كه خود را با مردم تهيدست برابر قرار دهند تا تهيدستی بر فقير سنگينی نكند و او را از پای درنياورد.

201 از سخنان آن حضرت است

وقتی از او درباره احاديث دروغ و اخبار ضد و نقيض كه در ميان مردم پخش است پرسيدند، در پاسخ فرمود:

همانا در دست مردم حق و باطل، و راست و دروغ، و ناسخ و منسوخ، و عام و خاص، و محكم و متشابه، و قطعی و ظنّی وجود دارد. و آنقدر در زمان رسول خدا صلی الله عليه و آله به آن حضرت دروغ بسته شد تا جايی كه در ميان مردم به سخن برخاست و فرمود: «هر كس عمداً بر من دروغ ببندد جايگاه خود را در آتش تهيه ببيند».

حديث را يكی از چهار نفر نزد تو آورند كه پنجمی ندارند:

اول مردی كه منافق است و تظاهر به ايمان دارد، و خود را در پوشش اسلام نشان می دهد، گناه را گناه نداند و از معصيت پروا ننمايد، عمداً به رسول خدا صلی الله عليه و آله دروغ می بندد. اگر مردم بدانند كه او منافق و دروغگوست حديث را از او نمی پذيرند، و گفتارش را باور نمی كنند، ولی می گويند: صحابی پيامبر صلی الله عليه و آله است كه رسول خدا را ديده و از او حديث شنيده و از او فراگرفته، بنابراين گفتارش را فرا