ترجمه نهج البلاغه، ص: 266

خانه دائمی توشه برگيريد، و نزد آن كه اسرار شما را می داند پرده حرمت خود را ندريد، دلهايتان را از دنيا خارج كنيد قبل از آنكه بدنهايتان را خارج كنند. در دنيا آزموده شده ايد، وبرای غير آن به وجود آمده ايد. انسان وقتی از دنيا می رود مردم می گويند: (از ثروت) چه گذاشت؟ و فرشتگان می گويند: (از عبادت) چه فرستاد؟ خدا پدرانتان را خير دهد، مقداری پيش فرستيدی كه در آخرت به سود شماست، و تمام آنچه را داريد پس از خود به جا نگذاريد كه به زيان شماست.

195 از سخنان آن حضرت است

كه ياران خود را در بسياری از اوقات به آن پند می داد

خدا شما را رحمت كند، مجهّز شويد كه شما را برای كوچ كردن دعوت كرده اند، ميل ماندن در دنيا را كم كنيد، و با توشه شايسته ای كه داريد به سوی خدا بازگرديد، كه پيش روی شما گردنه ای سخت، و منازلی ترسناك و هول آور است، كه چاره ای از ورود به آن و وقوف در آن نداريد. بدانيد مرگ به طور جدّی ديده خود را به سوی شما دوخته، گويا با چنگالهايش كه در شما فرو رفته دچار هستيد، و امور شديد و عظيم و سنگين و طاقت فرسا بر شما حمله آورده. پس پيوندهای دنيا را از خود قطع كنيد، و به توشه تقوا پشت خود را قوی گردانيد.

[در گذشته نيز (خ 84) قسمتی از اين سخن با اختلاف در روايت گذشت.]

196 از سخنان آن حضرت است

كه بعد از بيعت طلح و زبير به آنها فرمود، و آنان از اينكه حضرت آنها را