ترجمه نهج البلاغه، ص: 262

دوستدارانش عزّت و برای واردش صلح و ايمنی، و برای اقتدا كننده به آن راهنما، و برای آن كه آن را مذهب خود قرار دهد عذر و دليل، و برهان كسی كه با آن سخن گويد، و شاهد آن كه به وسيله آن به جدال با دشمن برخيزد، و پيروزی آن كه به آن حجّت آورد، و راهبر كسی كه به آن عمل نمايد، و مركب آن كه آن را به كار اندازد، و نشانه واضح برای كسی كه نشانه جويد، و سپر بازدارنده از بلا برای آن كه آن را دربركند، و دانش برای كسی كه آن را در گوش جای دهد، و خبری صحيح برای آن كه روايت كند، و حكمی حقّ برای كسی كه با آن حكم نمايد.

190 از سخنان آن حضرت است

در وصيّت به يارانش

پايبند امر نماز شويد، و بر آن محافظت نماييد، و آن را زياد بخوانيد، و به وسيله نماز به خدا تقرّب جوييد، زيرا بر مؤمنين امری واجب در اوقاتی معين است. آيا پاسخ اهل عذاب را نشنيديد زمانی كه از آنان پرسيده می شود: «چه چيز شما را به جهنّم آورد؟ می گويند: از نمازگزاران نبوديم»؟! نماز همچون ريخته شدن برگ درخت، گناهان را می ريزد، و همچون بندی كه باز گردد بند گناهان را می گشايد. رسول خدا صلّی اللَّه عليه و آله نماز را به چشمه آب گرمی كه بر درِ خانه انسان باشد و شبانه روزی پنج نوبت خود را در آن بشويد تشبيه كرده است، كه آيا چرك و آلودگی در بدن چنين كسی باقی خواهد ماند؟ از مردم مؤمن حق نماز را آنانی شناختند كه زيبايی متاع دنيا، و مايه چشم روشنی از فرزندان و اموال آنان را به خود مشغول نكرده، خداوند سبحان می فرمايد: «مردانی كه آنان را تجارت و داد و ستد از ذكر خدا و به پا كردن نماز و ادای زكات باز نمی دارد».