فارسی
جمعه 10 فروردين 1403 - الجمعة 18 رمضان 1445
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

ترجمه نهج البلاغه، ص: 238

آورند نمی آمرزد.» اما ستمی كه آمرزيده شود ستم عبد بر خود است در ارتكاب بعضی از گناهان كوچك. امّا ستمی كه بازخواست شود ستم بعضی از مردم بر بعض ديگر است. قصاص در قيامت شديد است، و آن زخم زدن با كارد، يا ضربه زدن با تازيانه نيست، بلكه برنامه ای است كه اينها در برابرش اندك است. از تلوّن و رنگ به رنگ شدن در دين خدا بپرهيزيد، زيرا اتّفاق در آنچه كه از حق ميل نداريد از تفرقه در آنچه از باطل دوست داريد بهتر است، و خداوند پاك به هيچ يك از گذشتگان و فعلی ها بر اثر تفرقه خير عطا نكرده است.

ای مردم، خوشا به حال كسی كه عيب خودش او را از دنبال كردن عيوب مردم بازدارد، و خوشا آن كه در خانه اش بنشيند، روزی خود را بخورد، به طاعت پروردگارش مشغول باشد، و بر گناهش گريه كند؛ او سرگرم كار خود بوده، و مردم از او در آسايش باشند.

176 از سخنان آن حضرت است

درباره حكمين

رأی بزرگان شما بر اين شد كه دو مرد را اختيار كردند، از آنان پيمان گرفتيم كه بر اساس قرآن حكم كرده از آن تجاوز نكنند، زبانشان با قرآن باشد و دلشان از آن پيروی نمايد، ولی از قرآن روی گرداندند، و حق را در حالی كه می ديدند ترك كردند؛ خواسته آنان ستمكاری، و عادتشان كژی بود. تعهّد ما با آنان در حكم كردن به عدالت و عمل به حق پيش از رأی زشت و حكم جائرانه آنان بود. حجت به سود ما و در اختيار ماست از آن هنگام كه با راه حق مخالفت كردند، و حكمی غير حكم خدا صادر نمودند.







گزارش خطا  

^