ترجمه نهج البلاغه، ص: 217

شكم مادر جنبش داشتی، نه سخنی را می توانستی بگويی، و نه صدايی را می شنيدی. آن گاه از قرارگاهت به سرايی آورده شدی كه آن را نديده بودی، و راههای سودش را نمی شناختی. چه كسی تو را در كشيدن غذا از سينه مادرت هدايت كرد؟ و چه كسی تو را به هنگام نياز به آنچه نيازمند و طالب آن بودی آشنا نمود؟ هيهات! آن كه از توصيف موجودی كه دارنده شكل و اعضاء و اندام است ناتوان است از توصيف خالقش ناتوان تر، و از درك آفريننده از طريق حدود و اندازه های مخلوقات دورتر است.

163 از سخنان آن حضرت است

به هنگامی كه نزد آن حضرت آمدند و از اعمال ناپسند عثمان شكايت كردند، و درخواست داشتند از طرف آنان با عثمان وارد گفتگو شود و بخواهد كه رضايت مردم را جلب كند. پس امام نزد عثمان رفت و فرمود:

مردم به دنبال من هستند، و مرا بين خود و تو واسطه قرار داده اند، به خدا قسم نمی دانم با تو چه بگويم؟ چيزی را نمی دانم كه تو از آن بی خبر باشی، و به چيزی كه ندانی تو را دلالت نمی كنم، تو می دانی آنچه را ما می دانيم، به چيزی سبقت نگرفته ايم كه تو را به آن آگاهی دهيم، در پنهان به كاری نپرداخته ايم كه آن را به تو برسانيم، آنچه ما ديده ايم تو هم ديده ای، و آنچه ما شنيده ايم تو هم شنيده ای، و با رسول خدا صلی الله عليه و آله مصاحبت داشتی چنانكه ما مصاحبت داشتيم. پسر ابوقحافه و پسر خطّاب از تو به عمل به حق سزاوارتر نبودند، تو به رسول خدا صلی الله عليه و آله از نظر خويشاوندی از آن دو نزديك تری، و از دامادی او به جايی رسيدی كه آن دو نفر