ترجمه نهج البلاغه، ص: 208
در روزگار بنی اميه خانه ای در شهر، و چادری در بيابان باقی نماند مگر اينكه ستمگران غم و اندوه و رنج و گرفتاری وارد آن كنند. در آن زمان عذرخواهی، در آسمان، و ياوری در زمين برای آنان نماند. شما حكومت را به غير اهلش سپرديد، و آن را در غير جايش قرار داديد. و خداوند از آنان كه ستم كردند به زودی انتقام گيرد: خوردنی را به خوردنی، و نوشيدنی را به نوشيدنی، در برابر هر لقمه لذيذ لقمه ای تلخ، و در برابر هر شربت شيرين جامی تلخ و زهر آلويد، از درون در وحشت، و از بيرون در معرض شمشير تيز. اينان مركبهای معاصی، و شتران باركش گناهانند. سوگند به خدا، باز هم سوگند به خدا، كه بنی اميّه پس از من خلافت را همچون خِلط سينه بيرون اندازند، و پس از آن تا شب و روز برقرار است از شربت حكومت نچشند و هرگز طعمش را درنيابند.
158 از خطبه های آن حضرت است
درباره خوشرفتاری خود با مردم
من برای شما همنشين خوبی بودم، با كوشش همه جانبه ام شما را از هر سو حفظ كردم، و از بند ذلّت و حلقه های ستم رهايی دادم، به جهت سپاسگزاری در برابر خوبی اندك شما، و چشم پوشی از زشتی بسيارتان كه ديده آن را می بيند، و بدن آن را لمس می كند.
159 از خطبه های آن حضرت است
در توحيد الهی و شرح حال برخی از پيامبران