ترجمه نهج البلاغه، ص: 196

دين لرزان شود، و چهره حقيقی حقيقت پوشيده گردد. حكمت فروكش كند، و ستمگران سخنران شوند. آن فتنه باديه نشينان را با آهن لجام خود بكوبد، و با فشار سينه اش آنان را در هم شكند. تك روان در غبارش ضايع شوند، و سواران در راهش هلاك گردند. آن فتنه با سرنوشتی تلخ وارد شود، و خونهای خالص و تازه بدوشد. در نشانه های دين رخنه می كند، و پيمان يقين را می شكند. زيركان از آن می گريزند، و ناپاكان در تدبيرش می كوشند. فتنه ای است پر رعد و برق، سخت و با شتاب. خويشان در آن فتنه از هم جدا شوند، و مردم در فضای آن فتنه از اسلام دل بردارند. سالم از آن فتنه بيمار، و نجات برای فراریِ از آن مشكل خواهد بود.

از اين خطبه است

در آن فتنه كشته ای است خونش به هدر رفته، و ترسويی است طالب امان. با بستن عهد فريبشان دهند، و با اسم ايمان مغرورشان كنند. شما ای اهل ايمان، پرچم های فتنه و نشانه های بدعت نباشيد، و به آنچه پيوند جماعت با آن گره خورده، و اركان طاعت بر آن بنا شده ملتزم باشيد. مظلوم بر خدا وارد شويد و ظالم وارد نشويد. از راههای شيطان و موارد كينه و دشمنی پرهيز كنيد. در شكم های خود لقمه های حرام وارد نكنيد، زيرا در برابر مراقبت خداوندی هستيد كه گناه را بر شما حرام كرده، و راه بندگی را بر شما آسان نموده است.

152 از خطبه های آن حضرت است

در صفات خداوند و پيشوايان دين

ستايش خدا را كه با مخلوقاتش بر وجود خود راهنماست، و به حادث بودن