ترجمه نهج البلاغه، ص: 176

شمردن مرگ خود را از عواقب خطرناك در امان ديدند، چگونه مرگ بر آنان وارد شد، و آنها را از وطن بيرون كرد، و از جايگاه امنشان بركنار نمود، بر تخته های تابوت حملشان كرد، و مردم آنان را دست به دست می كردند، در حالی كه بر دوش گرفته و با انگشتان نگاهشان می داشتند.

آيا نديده ايد آنان را كه دچار آرزوهای طولانی بودند، و كاخهای محكم می ساختند، و ثروت فراوان جمع می كردند، چگونه خانه هايشان تبديل به گورها شد، اندوخته هايشان نابود گشت، و ثروتشان به وارثان رسيد، و زنانشان به ازدواج مردان ديگر درآمدند، نه بر حسنات خود توانند افزود، و نه قدرت عذرخواهی از بديهايشان را دارند؟! آن كه تقوا را با عمق دل دريافت در كار خير سبقت گرفت، و عملش به نتيجه كامل رسيد. پس بهره های تقوا را غنيمت دانيد، و كاری كه شما را شايسته ورود به بهشت می كند انجام دهيد، زيرا دنيا برای اقامت دائم شما آفريده نشده، بلكه گذرگاهی ساخته شده تا از آن برای خانه ابدی زاد و توشه ای فراهم آوريد. پس برای كوچ از دنيا عجله كنيد، و مركب ها را برای جدايی از آن آماده سازيد.

133 از خطبه های آن حضرت است

در عظمت خداوند، قرآن، پيامبر و در رابطه با دنيا

دنيا و آخرت با مهارهای خود فرمانبردار اويند، و آسمانها و زمينها كليد خود را تسليم او كنند، درختان سرسبز در صبح و شام برای او سجده آرند، و از شاخه های خرّم خود برای او آتش روشن افروزند، و به فرمان او ميوه های رسيده و قابل خوردن آورند.