ترجمه نهج البلاغه، ص: 125

صلّی اللَّه عليه وآله شد، او را از برترين معادن روياند، و در عزيزترين سرزمين ها كاشت، از همان درختی كه پيامبرانش را از آن آشكار كرد، و امنای خود را از آن انتخاب نمود. عترتش بهترين عترت هاست، و دودمانش بهترين دودمان ها، و شجره اش بهترين شجره ها، شجره ای كه در حرم روييده، و در عرصه كرامت و مجد به رشد رسيده، شجره ای كه شاخه های بلند دارد، و ميوه هايی دور از دسترس. از اين رو او امام تقواپيشگان، و وسيله بصيرت هدايت يافتگان است.

چراغی است درخشان، و ستاره ای فروزان، و آتش گيره ای با شعله های زبانه دار.

روشش اعتدال، طريقه اش رشد، كلامش جدا كننده حق از باطل، و حُكمش عدل است. خداوند او را در فاصله ای كه بين آمدن پيامبران رخ داده بود برانگيخت، زمانی كه مردم از عمل نيك روی برتافته و ملتها غرق جهالت بودند.

خداوند شما را رحمت كند، بر اساس نشانه های روشن عمل كنيد، راه خدا مستقيم و واضح است كه شما را به بهشت می خواند، اكنون در محلی هستيد كه می توانيد با فرصت و فراغتی كه داريد رضای حق را به دست آوريد، در حالی كه پرونده ها باز، و قلم ها برای ثبت اعمال در جريان، و بدنها سالم، و زبانها گوياست، و توبه پذيرفته، و اعمال قبول می شود.

94 از خطبه های آن حضرت است

در فضيلت پيامبر صلی الله عليه و آله

خداوند پيامبر را هنگامی فرستاد كه مردم در وادی گمراهی حيران بودند، و كوركورانه در فتنه می رفتند، هواهای نفسانی عقل و خرد را از آنان ربوده، كبر و خودپسندی آنان را دچار لغزش كرده، و جاهليت تاريك، سبكسر و بی اعتبارشان