ترجمه نهج البلاغه، ص: 106

نسبت به آنچه آگاه نيستيد اظهار نظر نكنيد، زيرا اكثر حق در همان چيزی است كه شما انكار می كنيد. معذور داريد كسی را كه شما را بر او حجّتی نيست، و آن منم.

آيا در ميان شما به ثَقل اكبر (قرآن) عمل نكردم؟ و ثَقل اصغر (عترت) را در ميان شما نگذاشتم؟ پرچم ايمان را در ميانتان نصب كردم، و بر حدود حلال و حرام آگاهتان نمودم، و بر شما از عدالت خود لباس عافيت پوشاندم، و با گفتار و عمل خويش سفره معروف را برايتان پهن كردم، و كرائم اخلاقی خود را به شما نماياندم.

پس رأی خود را در آنچه چشم عقل قعرش را درك نمی كند، و انديشه به آن راه ندارد به كار نبريد.

از اين خطبه است درباره برخی اشتباه كاران

تا اينكه گمان كننده گمان می كند دنيا بسته به بنی اميه است، سودش را به آنان می رساند، و بر آب پاكيزه خود واردشان می نمايد، و تازيانه و شمشيرشان از اين امت برداشته نمی شود! پندار اين گمان كننده دروغين است، بلكه حكومت بنی اميه و لذت عيش آنان مانند آی است كه اندكی می چشند، سپس تمام آن را از دهان بيرون می ريزند.

87 از خطبه های آن حضرت است

در بيان عوامل هلاكت مردم

پس از ستايش حق، خداوند سركشان هيچ روزگاری را در هم نشكست مگر پس از مهلت دادن و آسايش، و شكستگی هيچ امّتی را جبران ننمود مگر بعد از تنگنايی و سختی و رنج، و در سختی هايی كه به سوی آن می رويد، و در حوادثی كه پشت