ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 51

دعای روز چهارشنبه

به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانی اش هميشگی است ستايش خدای را كه شب را جامه و خواب را مايه آرامش و روز را زمينه تكاپو قرار داده، ستايش تنها تو را سزاست كه مرا از خوابگاهم برانگيختی و اگر می خواستی خوابم را جاودان می ساختی، ستايش دائم كه هرگز پايان نيابد، و سپاس بيكران كه آفريدگان از شمارش آن ناتوانند، خدايا! ستايش تنها شايسته توست كه آفريدی و سامان دادی و اندازه مقرر نمودی و فرمان دادی و ميراندی و زنده كردی و بيمار نمودی و درمان كردی و بهبودی عنايت فرمودی و فرسوده ساختی و بر عرش هستی استيلا يافتی و بر فرمانروايی جهان چيره گشتی، تو را می خوانم همچون كسی كه وسيله اش ناكارا گشته و رشته چاره اش گسسته و اجلش نزديك شده و آرزويش در دنيا كاستی يافته و سخت بر رحمت تو نيازمند گشته و حيرتش بر اثر كوتاهی فزونی يافته و لغزش و افتادنش بسيار گشته و بازگشتش به سوی تو خالص شده است، پس بر محمّد خاتم پيامبران و بر خاندان پاكيزه و پاك نهاد او درود فرست، و شفاعت محمّد (درود خدا بر او و خاندانش باد) را روزی ام فرما و از همنشينی با او محرومم مساز، همانا تويی مهربان ترين مهربانان، خدايا! در چهارشنبه چهار حاجت مرا روا ساز، نيرويم را در طاعت خود و نشاطم را در بندگی خويش، و رغبتم را در پاداشت و بی رغبتی ام را در آنچه كه موجب عذاب دردناك توست قرار ده، همانا آنچه را بخواهی لطف می فرمايی.