ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 257

به سعادت و نيكبختی ختم كن، در حالی كه اعمال اندك ما را پذيرفته، و با رحمت بی كرانت ما را به برترين آزروهايمان رسانده باشی، كه تو بر هرچيز توانايی، و درود و سلام خدا بر محمّد و خاندانش باد.

مؤلّف گويد: اين دعا را حضرت موسی بن جعفر عليهما السّلام در آن روزی كه آن جناب را به جانب بغداد حركت دادند بر زبان جاری ساخت، و آن روز، روز بيست وهفتم رجب بود، و اين دعا از دعاهای انتخابی ماه رجب است، هشتم: سيّد ابن طاووس در كتاب «اقبال» فرموده: دعای «اللّهم انی اسالك بالتّجلّی الاعظم» را بخواند، و اين دعا به روايت كفعمی جزو اعمال شب بيست وهفتم بيان شد.

روز آخر ماه: در اين روز غسل وارد شده، و روزه اش سبب آمرزش گناهان گذشته و آينده است. و نماز سلمان به صورتی كه در ضمن اعمال روز اوّل بيان شد بجای آورده شود.

فصل دوّم: در بيان فضيلت ماه شعبان و اعمال آن

آگاه باش كه شعبان ماه بسيار شريفی است، و ه سيد انبياء صلی اللّه عليه و آله انتساب دارد، و آن حضرت همه اين ماه را روزه می گرفت، و روزه آن را به ماه رمضان وصل می كرد، و می فرمود: شعبان ماه من است، هركه يك روز از اين ماه را روزه بدارد، بهشت بر او واجب می شود. از امام صادق عليه السّلام روايت شده: چون ماه شعبان می رسيد حضرت زين العابدين عليه السّلام اصحاب خود را جمع می كرد و می فرمود: ای اصحاب من، می دانيد اين چه ماهی است؟ اين ماه شعبان است، و حضرت رسول صلی اللّه عليه و آله می فرمود شعبان ماه من است، پس در اين ماه برای جلب محبّت پيامبر خود، و برای تقرّب به سوی پروردگار خويش، روزه بداريد، به خدايی كه جان علی بن الحسين عليهما السّلام به دست قدرت اوست، سوگند ياد می كنم از پدرم حسين بن علی عليهما السّلام شنديم كه فرمود: از امير المؤمنين عليه السّلام شنديم: هركه شعبان را برای محبّت پيامبر، و تقرّب جستن به سوی خدا روزه دارد، خدا او را دوست بدارد، و در روز قيامت به كرامتش نزديك و بهشت را بر او واجب گرداند.

شيخ از صفوان جمّال روايت كرده است كه امام صادق عليه السّلام به من فرمود: كسانی را كه پيرامون تو هستند، به روزه شعبان