ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 205

به مهربانی ات ای مهربان ترين مهربانان.

المناجاة السادسة: مناجاة الشاكرين

مناجات ششم: رازونياز شاكران

به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانی اش هميشگی است

خدايا، پياپی آمدن كرمت، بر پا داشتن سپاست را از ياد من برد، و فراوانی بخششت مرا از شمارش ستايشت درمانده ساخت، و در پی هم آمدن احسانت مرا از ياد اوصاف نيكت بازداشت، و پشت هم رسيدن نعمتهايت مرا از گسترش خوبيهايت درمانده نمود، اين است جايگاه آن كه به برازندگی نعمتهای تو و در برابر آن به كوتاهی خود اعتراف دارد و به زيان خود به سستی در بندگی و هدر دادن نعمتها گواهی می دهند و تويی دلجو، مهربان، نيكوكار كريم، كه خواهنده اش را محروم نمی كند، و آرزومندش را از درگاهش نمی راند، به آستانت فرود می آيد بار اميدواران، و در درگاه رحمت تو می ايستد آرزوهای عطاخواهان، پس آرزوهايمان را با محروميت و نااميدی روبرو مساز، و جامه نااميدی و دوری از رحمت را بر ما بپوشان، خدايا در برابر بزرگی نعمتهايت سپاسم كوچك می نمايد، و در كنار اكرامت بر من ستايش و گزارشم از آن خود را پست و ناچيز نشان می دهد، نعمتهايت از انوار ايمان زينتهايی به من پوشاند، و لطايف نيكی ات خيمه هايی از عزت بالای سرم افراشت، و عطاهايت گردن بندهای زيبنده ای به گردنم افكند كه هرگز باز نشود، و طوقهايی بر