ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 142

جز تو نيست منزّهی تو، همانا من از ستمكاران بودم، پس دعايش را اجابت كرديم و او را از اندوه رهانيديم و اينچنين اهل اهل ايمان را رهايی بخشيم، و درود خدا بر آقای ما محمّد و خاندان او همه و سپاس خدا را پروردگار جهانيان و خدا ما را بس است و چه نيكو وكيلی است، و جنبش و نيرويی نيست، جز به عنايت خدای والای بزرگ.

دعای عديله

به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانی اش هميشگی است

خدا برپا دارنده عدل وداد گواهی داد كه معبودی جز او نيست و فرشتگان و صاحبان دانش نيز گواهند كه معبودی جز او نيست هم او كه عزّتمند و حكمت مدار است، همانا دين راستين نزد خدا اسلام است و من بنده ناتوان گنهكار نافرمان نيازمند ناچيز تو گواهی می دهم به نعمت دهنده و آفريننده و روزی بخش و اكرام كننده خويش، چنان كه خود گواهی، داد بر يگانگی ذاتش و هم گواهی دادند فرشتگان و صاحبان دانش از بندگانش بر اينكه معبودی جز او نيست، هم او كه صاحب نعمتها و احسان و كرم و بخشش است، آن توانای بی ابتدا دانای بی انتها، زنده يكتا، موجود هميشگی، شنوای بينا، خواهان ناخواه، دريابنده بی نيازی، كه او شايسته اين صفات است و او در پرده عزّ صفات خويش آنگونه است كه تنها خود داند توانا بود پيش از پيدايش توانايی و نيرو، دانا بود پيش از آفريدن دانش و آفرينش، همواره پادشاه بود آنگاه كه نه كشوری بود و نه مالی، و هميشه منزّه بود در همه حال،