ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 1076

مناجات طلب توبه

: خدايا به اخلاص، آهنگ تو را كرده ام، برای توبه خالصانه، و پايداری پيمان راستين، و دعای دل ريش، و آشكار كردن گفتار صريح، خدای از من بپذير توبه بی آلايش، و روی آوردن شتابان بازگشت به سوی خود، و افتادنگاههای كرنش گناه را، پروردگارا توبه ام را به پاداش شايان، و بازگشتی كريمانه، و فرو ريختن كيفر، و بازگرداندن عذاب، و بهره بازگشت و پرده پوشی مقابله كن، و محو كن خدايا آنچه از گناهانم ثبت شده، و همه عيوبم را به پذيرش توبه بشوی، و قرار بده توبه ام را جلادهنده دلم، روشن كننده ديده خردم، شستشودهنده ناپاكی ام، پاك كننده آلودگی تنم، درست كننده نهادم، به وسيله آن شتابان كن به جانب وفا بصيرتم را، قبول كن پروردگارا توبه ام را، به درستی كه برمی آيد از خلوص نيّتم، و محض درستی بصيرتم، و روشنی همه جانبه انديشه ام، و كوشش در نظافت باطنم، و پايدار نمودن بازگشتم، و شتافتن به سوی فرمانت به طاعتم، و از من خدايا به وسيله تو به تاريكی پافشاری بر گناه را دور كن، و به آنچه از بارهای گران پيش انداختم محو گردان، و به من لباس تقوا، و جامه های هدايت بپوشان، من به حقيقت بند نافرمانی ها را از پوستم بركشيدم. و پيراهن گناهان را از پيكرم بر كندم، درحالی كه پروردگارا به قدرتت چنگ زننده ام، و به عزّتت بر خويشتن كمك خواهم، و به پناهت توبه ام را از شكستن (1) (متحرّكه) پوست كره شتر كه به چيزی آكنده كننده، تا ناقه به خيال فرزندش، مهربان شده شير دهد و در اينجا ذكر آن شايد برای آن باشد كه من در وقت گناه كردن گويا شعور و ادراك و جان نداشتم و مجسّمه بيروحی بودم، اگر نه معصيت نمی كردم، و اللّه تعالی العالم.

(از محدّث قمی)