فارسی
جمعه 10 فروردين 1403 - الجمعة 18 رمضان 1445
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 104

سيّد بن طاووس فرموده: من پس از اين زيارت به اين شعر تمثل می جويم و به آن حضرت اشاره نموده، می گويم:

«در هر كجا و بر سر هر خوان

من ميهمان توام ای صاحب الزّمان»

فصل ششم: در بيان بعضی از دعاهای مشهور

«دعای صباح امير المؤمنين عليه السّلام

به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانی اش هميشگی است

خدايا، ای آن كه زبان صبح را به گويايی تابش و روشنايی اش برآورد، شب تار را با تيرگيهای شديد به هم پيچيده اش به اطراف جهان فرستاد، و ساختمان سپهر گردون را در اندازه های زيبايش محكم نمود، و پرتو خورشيد را به روشنايی شعله ورش در همه جا برافروزد، ای آن كه بر ذاتش دلی است و از شباهت و هم گونگی با آفريده گانش منزّه است و شأنش از سازگاری با كيفيّات مخلوقاتش برتر است، ای آن كه به باورهای گذرا بر دل نزديك و از چشم انداز ديدگان سر دور است، و آنچه را هستی پيش از آنكه پديد آيد می داند، ای آن كه در گاهواره أمن و امانش خوابانيد مرا و به جانب آنچه از نعمتها و احسانش كه بی دريغ به من بخشيد بيدارم كرد و دستهای حوادث و آفات را با دست لطف و قدرتش از من بازداشت. خدايا، درود فرست به آن راهنمای به سويت در شب تيره و تار جاهليت و آن چنگ زننده از ميان ريسمانهايت به بلندترين رشته شرف و آن دارنده حسب پاك و ناب كه برگرده استوارترين روشن شرافت قرار دارد، و آن ثابت قدم در لغزشگاههای دوران







گزارش خطا  

^