ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 10

انتخاب كرده اند به اميد اينكه [به وسيله آنها] ياری شوند، درحالی كه [معبودان ] قدرت ياری دادن به آنان را ندارند و آنان [كه سبك مغزان روی برتافته از حق اند] برای آن معبودان [از سوی شيطان ] سپاهی احضار شده اند [تا عمر و مالشان را فدای اين معبودان باطل كنند] پس گفتارشان تو را اندوهگين نكند، بی ترديد ما آنچه را پنهان می دارند و آنچه را آشكار می كنند، می دانيم. آيا انسان ندانسته كه ما او را از نطفه ای [پست و ناچيز] آفريده ايم و اينك ستيزه گری آشكار است؟ در حالی كه افرينش نخستين خود را از ياد برده برای ما مثلی زد [و] گفت: چه كسی اين استخوان ها را درحالی كه پوسيده اند، زنده می كند؟ بگو: همان كسی كه نخستين بار آن را پديد آورد. زنده اش می كند، و او به هر چيزی داناست همان كسی كه برای شما از درخت سبز، «آتش زنه» آفريد، كه اكنون شما از آن آتش می فروزيد. آيا كسی كه آسمان ها و زمين را آفريده است، قدرت ندارد كه [پس از مرگشان ] همانند آن را بيافريند؟ چرا قدرت دارد، زيرا اوست كه آفريننده بسيار داناست. شأن او اين است كه چون پديد آمدن چيزی را اراده كند، فقط به آن می گويد: باش، پس بی درنگ موجود می شود. بنابراين [از هر عيب و نقصی ] منزّه است خدايی كه مالكيّت و فرمانروايی همه چيز به دست اوست، و به سوی او بازگردانده می شويد.

فضيلت سوره الرحمن

از امام صادق عليه السّلام روايت شده: خواند سوره رحمن را ترك نكنيد چه اين سوره در دل منافقان قرار نمی گيرد، و در روز قيامت به صورت انسانی با زيباترين چهره و خوشبوترين رايحه بر خدا وارد می شود تا در جايگاهی نزد حق بايستد كه مقامی نزديك تر از آن به خدا نيست پس آنگاه خدا به او می گويد: آن كه در حيات دنيا تو را برپا می داشت و بر قرائت تو مداومت می نمود كيست؟ عرضه می دارد: فلان و فلان، پس چهره آنان تابناك می شود، پس خدا به آنان می گويد: هر كه را می خواهيد شفاعت كنيد، و آنان تا آنجا شفاعت می كنند كه ديگر احيد برای شفاعت آنان باقی نماند. در اين هنگام خطاب می رسد: وارد بهشت شويد و در هر كجای آن كه می خواهيد مأوی كنيد. و نيز از حضرت صادق عليه السّلام روايت شده: هركس سوره رحمن را قرائت كند و در پس هر آيه فبایّ الاء ربّكما تكذبّان بگويد: لا بشی ء من الائك ربّ اكذّب اگر شب بخواند و بميرد شهيد مرده و اگر روز بخواند و از دنيا برود، شهيد از دنيا رفته است.