پرسشها و پاسخها، ص: 5

پس با توجه به بی پايه بودن شرك حق گرايانه و بدون انحراف با همه وجودت به سوی اين دين توحيدی روی آور، پای بند و استوار بر سرشت خدا كه مردم را بر آن سرشته است باش.

خداگرايی و خداپرستی به صورت يك امر فطری در درون جان همه انسان ها قرار دارد.

دانشمندان می گويند: هر انسانی را كه فكر كنيد از هر نژاد و هر طبقه ای كه باشد اگر او را به حال خود واگذاريد و تعليمات خاصّی نبيند و حتّی از گفتگوهای خدا پرستان و مادّی ها تهی شود خود به خود متوجّه نيروی توانا و مقتدری می شود كه مافوق جهان مادّه است و بر تمام جهان حكومت می كند.

او در زوايای قلب و اعماق دل و روان خويش احساس می كند كه ندايی لطيف و پر از مهر و در عين حال رسا و محكم وی رابه طرف يك مبدأ بزرگ علم و قدرت كه ما او را خدا می ناميم می خواند. اين همان ندای فطرت پاك و بی آلايش بشر است.

كمتر كسی را می توانيد پيدا كنيد كه در برابر حوادث سخت زندگی، هنگامی كه دست او از تمام وسايل مادّی كوتاه می گردد و هيچ گونه پناهگاهی برای خود نمی يابد بی اختيار به ياد خدا نيفتد. اين ندای فطرت هميشه در درون جان آدمی هست ولی در اين لحظات قوّت بيشتری می گيرد.

تاريخ به ما نشان می دهد قدرتمندانی كه در شرايط عادّی حتّی از بردن نام خدا ابا می كردند، امّا به هنگامی كه پايه های قدرت خود را متزلزل می ديدند متوسّل به دامن اين مبدأ بزرگ می شدند و ندای فطرت