پرسشها و پاسخها، ص: 127

سؤال 8:

چرا مؤمنان گرفتار بلا و مصيبت می شوند امّا كسانی كه اهل خدا نيستند و در غفلت از خدا و قيامت به سر می برند در ناز و نعمت و آسايش و دور از بلاها و غصه ها زندگی می كنند؟

اولًا: گرفتاری و مصيبت و مشكلات در زندگی فرد يا گروهی هيچ گاه به طور مطلق ملاك بد بودن يا گناهكار بودن و نشان عذاب الهی نيست.

همان طور كه نعمت ها، امكانات زندگی، رفاه و آسايش هم نشانه خوب بودن و تقرّب افراد به درگاه خداوند نخواهد بود.

ثانياً: هنگامی كه انسان گناه می كند از سه حالت بيرون نيست يا خودش متوجّه می شود و بازمی گردد و يا خداوند تازيانه بلا بر او می نوازد تا بيدار شود و يا شايستگی هيچ يك از اين دو را ندارد خدا به جای بلا نعمت به او می بخشد و اين همان «عذاب استدارجی» است به اين معنی كه خداوند گناهكاران و طغيان گران جسور را طبق يك سنّت فوراً مجازات نمی كند بلكه درهای نعمت ها را به روی آن ها می گشايد، هر چه بيشتر در مسير طغيان گام برمی دارند، نعمت خود را بيشتر می كند و اين از دو حال خارج نيست، يا اين نعمت ها باعث تنبّه آن ها می شود كه در اين حال برنامه «هدايت الهی» عملی شده و يا اين كه بر غرور و بی خبريشان می افزايد در اين صورت مجازاتشان به هنگام رسيدن به آخرين مرحله دردناك تر خواهد بود؛ زيرا هنگامی كه غرق انواع ناز و نعمت ها می شوند خداوند همه را از آن ها می گيرد و طومار