مرگ و فرصت ها، ص: 57
اين كه بگويى: چرا جلوى مرا نمىگيرى كه من با زن نامحرم نروم، عرق نخورم، ورق بازى و قمار نكنم؟ اگر تو جلوى مرا بگيرى، من اين گونه گناه نمىكنم؟ چون به من چه كه جلويت را بگيرم. من تو را راننده بدن و روحت قرار دادهام، هر كجا كه احساس خطر مىكنى، ترمز كن. ماه مبارك رمضان بهترين دليل بر اين است كه همه مىتوانند از حرام خوددارى كنند.
«إِنَّا هَدَيْناهُ السَّبِيلَ إِمَّا شاكِراً وَ إِمَّا كَفُوراً»
مىگويد: گروهى راه هدايت را انتخاب مىكنند كه آخرت بهشت است، گروهى نيز راه ضلالت، كفر و شرك را انتخاب مىكنند كه آخرش جهنم است.
اين كه انسانها دو گونه مىميرند و به آخرت سفر مىكنند؛ سفرى كه براى گروه مؤمن است زيباترين و راحتترين سفر است، كه آيات و روايات مىگويند: اول اين سفر، پايان همه رنجها، غصهها، غربتها، دردها و ناراحتىها است.
به محض اين كه چشمش به ملك الموت مىافتد، تمام لذّت عالم در وجودش ظهور مىكند، چرا؟ براى اين كه در همان حال احتضار، با ديدن ملك الموت اين معنا را با عمق قلبش درك مىكند كه زمان فراق تمام شده و زمان وصال است:
«إِنَّ الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ أَلَّا تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ» «1»
اين يكى از سندهاى بسيار زيباى قرآن است.
دل، جايگاه پروردگار
كسانى كه آمدند و به ايمان به من اقرار كردند، گفتند كه همه كار ما پروردگار يكتا است، به شيطانها و خانواده اعلان كردند: مالك، صاحب اختيار، فرمانده، مدبّر و مربى ما در اين عالم فقط خدا است و بر اين اعتقاد نيز پايدارى كردند و هيچ
______________________________ (1)- فصلت (41): 30؛ «بىترديد كسانى كه گفتند: پروردگار ما خداست؛ سپس [در ميدان عمل بر اين حقيقت] استقامت ورزيدند، فرشتگان بر آنان نازل مىشوند [و مىگويند:] مترسيد و اندوهگين نباشيد و شما را به بهشتى كه وعده مىدادند، بشارت باد.»