مرگ و فرصت ها، ص: 55
قرآن، يا امتهاى قبلى، تورات، انجيل و زبور و صحف، چهرههايى با عقل كامل، عقل و چشم باز، شما ديگر چه عذرى داريد كه در طريق گمراهى قدم برمىداريد؟
چند آيه در قرآن مجيد است كه مربوط به قيامت است. خدا به تمام گمراهان در قيامت مىگويد: اينجا جاى عذرخواهى و بهانه نيست. چون هر عذرى بياوريد، دروغ است، بنابراين از اول راه عذرتراشى را مىگيرد، مىگويد:
«لا تَعْتَذِرُوا قَدْ كَفَرْتُمْ بَعْدَ إِيمانِكُمْ» «1»
عذرى نياوريد، چون هر عذرى بياوريد، من به شما ثابت مىكنم كه دروغ مىگوييد. تمام امكانات لازم براى حركت در راه هدايت براى شما بود، بنابراين بهانه نياوريد.
تبيين راه شكر و كفر توسط خدا
در آيه ديگر مىفرمايد:
«إِنَّا هَدَيْناهُ السَّبِيلَ إِمَّا شاكِراً وَ إِمَّا كَفُوراً» «2»
ما راه را نشان داديم، يعنى كار ما تمام و نسخه ما كامل است، چون به لفظ ماضى مىگويد، نمىگويد: بعد هدايت مىكنم، بلكه مىگويد: «هَدَيْناهُ» چراغ هدايت من از همان زمان شروع زندگى شما انسانها روشن بوده، چون وقتى آدم و حوا عليهما السلام را مىخواستم روى زمين قرار بدهم و حتى به ابليس خطاب كردم: من نخواستم كه حتى دشمنم به جهنم برود، فقط او را از بارگاه ربوبى خودم بيرون كردم، اما به او و آن زن و شوهر گفتم: «قُلْنَا اهْبِطُوا» «اهْبِطُوا» جمع است، از سه به بالا را شامل مىشود:
«قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْها جَمِيعاً فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدىً فَمَنْ تَبِعَ هُدايَ فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ» «3»
______________________________ (1)- توبه (9): 66؛ « [بگو: نسبت به اعمال و گفتارتان] عذرخواهى نكنيد كه [عذرخواهى شما را پايه واساسى نيست] يقيناً شما پس از ايمانتان كافر شديد.»
(2)- انسان (76): 3؛ «ما راه را به او نشان داديم يا سپاس گزار خواهد بود يا ناسپاس.»
(3)- بقره (2): 38؛ «گفتيم: همگى از آن [مرتبه و مقام] فرود آييد؛ چنانچه از سوى من هدايتى براى شما آمد، پس كسانى كه از هدايتم پيروى كنند نه ترسى بر آنان است و نه اندوهگين شوند.»
