مرگ و فرصت ها، ص: 292
من از او بهتر هستم، پس تو بيخود به من گفتى كه به اين خاك سجده كن، خداى متعال در جوابش فرمود:
«قالَ فَاخْرُجْ مِنْها فَإِنَّكَ رَجِيمٌ* وَ إِنَّ عَلَيْكَ لَعْنَتِي إِلى يَوْمِ الدِّينِ» «1»
اينجا آغاز درگيرى است. ببينيم اين درگيرى به كجا كشيد؟
گفتم: از اين پيشگاه با عظمت من بيرون برو. اى موجودى كه سزاوار سرزنش، ذلّت، تبعيد و لعنت من هستى. لعنت يعنى چه؟ كلمه لعنت در قرآن يعنى چون خدا مىدانست كه اين موجود متكبر سجده نمىكند، به او گفت: برو و تا روز قيامت اين تكبر تو در برابر امر من، هر چه كه در رحمت دارم، به روى تو قفل ابدى زدم. اين ضرر گناه است.
تصميم ابليس بر اغواى انسان
ابليس عصبانى شد و گفت: مرا با لعنت خود بيرون مىكنى؟ من مىروم، اما:
«فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ* إِلَّا عِبادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ» «2»
سر راه دين تو مىنشينم، و به عزّت جلال تو قسم كه هر چه مرد و زن خلق كنى، از صراط مستقيم بيرون مىاندازم، تا آنها نيز مانند من رجيم و لايق لعنت شوند.
ببينيد كه لجبازى سر از كجا در آورد؟ گفت: همه مرد و زن را گمراه مىكنم كسانى كه در صراط خدا هستند، از راه راست بيرونشان مىآورم. خدا به او گفت:
«لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنْكَ وَ مِمَّنْ تَبِعَكَ مِنْهُمْ أَجْمَعِينَ» «3»
من نيز در قيامت تو و هركسى كه به تو اقتدا كرده باشد، به جهنم مىبرم.
من به بشر عقل مىدهم، صد و بيست و چهار هزار پيامبر صلى الله عليه و آله، قرآن، دوازده امام عليه السلام ماه رمضان و عالم ربانى مىفرستم، اگر تو اينها را از راه مستقيم بيرون ببرى، هر كس با بودن اينها از جاده من بيرون رود، در قيامت، جهنم را از تو و آنها پر
______________________________ (1)- ص (38): 77- 78؛ « [خدا] گفت: از آن [جايگاه] بيرون رو كه بىترديد تو رانده شدهاى؛* و حتماً لعنت من تا روز قيامت بر تو باد.»
(2)- ص (38): 82- 83؛ «گفت: به عزتت سوگند همه آنان را گمراه مىكنم،* مگر بندگان خالص شدهات را.»
(3)- ص (38): 85؛ «كه بىترديد دوزخ را از تو و آنان كه از تو پيروى كنند، از همگى پر خواهم كرد.»
