مرگ و فرصت ها، ص: 286
داستان، اوصاف خود را بيان مىكند؛ وصف حبّ، محبت، عشق و علاقهاى كه به آدم و حوا عليه السلام دارد كه براساس آن، به هر دو هشدار مىدهد كه اگر فريب بخوريد و از من روبرگردانيد و سرپيچى كنيد:
«فَتَكُونا مِنَ الظَّالِمِينَ» «1»
دچار خسارت مىشويد.
از اين خيرخواهى، نصيحت و موعظه، موج محبت پروردگار به انسان نشان داده شده است و اين كه وجود مقدس او، در هيچ ناحيهاى كمترين ضررى را براى انسان نمىخواهد.
منزه بودن ذات پروردگار از ضرر رساندن به بندگان
توجه داشته باشيد كه اين ضررى كه در قرآن مطرح است، فقط متوجه انسان است و كارى به دستگاه حكومت و خدايى خدا ندارد، يعنى وقتى اين ضرر توليد مىشود، فقط دامن خود انسان را مىگيرد و آتش آن، غير از دامن انسان، هيچ جا را نمىسوزاند.
|
گر جمله كائنات كافر گردند |
بر دامن كبريات ننشيند گرد «2» |
|
اگر تمام اين انسانها دست به دست هم بدهند و به پروردگار بگويند: ما تصميم گرفتهايم كه هر چه گناه در اين عالم هست، مرتكب شويم و مانند ماهى در دريا، غرق در گناه شوند، ذرّهاى ضرر به حكومت خدا نمىخورد و شعلهاش هيچ كجا را نمىگيرد، بلكه ضررى است كه فقط متوجه خود انسان است.
اميرالمؤمنين عليه السلام اين معنا را اينگونه بيان كردهاند:
«لانّه لاتضرّه معصية من عصاه» «3»
گناه هيچ گناهكارى، ضرر و زيانى به دامن كبريايى پروردگار نمىزند. محال
______________________________ (1)- بقره (2): 35؛ «از ستمكاران خواهيد شد.»
(2)- بابا افضل كاشانى.
(3)- نهج البلاغه: خطبه 184.
