مرگ و فرصت ها، ص: 278
بَقّال فرصت را غنيمت مىداند و مرجع تقليد مىشود، زن دربارى، آسيه مىشود، اما كسى كه فرصت به در خانهاش آمده، مىگويد: ما هشت در بهشت را نمىخواهيم بازكنيم، اينها تقلب و حيله است.
عصر عاشورا كه جنگ تمام شده بود، هر كس مىآمد كه به او تسليت بگويد، مىگفت: برادرم نفهمى كرد و به طرف حسين بن على عليه السلام رفت، نمىخواهم به من تسليت بگوييد.
بيدارى از خواب دنيايى با مرگ
چقدر اميرالمؤمنين عليه السلام در رابطه با اين افراد زيبا مىفرمايد:
«الناس نيامٌ فاذا ماتوا انتبهوا» «1»
مردم در خواب سنگين هستند. وقتى كه از اين دنيا سفر مىكنند، آنجا بيدار مىشوند و مىبينند كه حسين و يارانش كجا هستند و ابن زياد، يزيد و عمله هايش كجا هستند. در آن حال ديگر فرصتى نيست كه غنيمت بشمرند. جهنم و بهشت كه جاى فرصت نيست. جاى تمام فرصتها در اين دنياست. «2» فرصت غنيمت دانستن شما و فرصت كشى آنها را خدا فقط مىتواند ارزيابى كند كه چه چيز نصيب شما شده و چه چيزى از دست آنها رفته است. عذاب نصيب آنها و بهشت نصيب شما شد؛
«ان تجعلنى من عتقائك من النار» «3»
برات آزادى از عذاب. كارت ورود به رحمت خدا. اين فرصت را غنيمت دانستن است.
والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته
______________________________ (1)- بحار الأنوار: 4/ 43، باب 5، حديث 18.
(2)- بحار الأنوار: 66/ 306، باب 37؛ «أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام قَالَ قَالَ النَّبِيُّ صلى الله عليه و آله إِنَّ خِيَارَكُمْ أُولُو النُّهَى قِيلَ يَا رَسُولَ اللَّهِ وَ مَنْ أُولُو النُّهَى قَالَ هُمْ أُولُو الْأَخْلَاقِ الْحَسَنَةِ وَ الْأَحْلَامِ الرَّزِينَةِ وَصَلَةُ الْأَرْحَامِ وَ الْبَرَرَةُ بِالْأُمَّهَاتِ وَ الآْبَاءِ وَ المتعاهدين [الْمُتَعَاهِدُونَ لِلْفُقَرَاءِ وَ الْجِيرَانِ وَ الْيَتَامَى وَ يُطْعِمُونَ الطَّعَامَ وَ يُفْشُونَ السَّلَامَفِي الْعَالَمِ وَ يُصَلُّونَ وَ النَّاسُ نِيَامٌ غَافِلُونَ.»
المحجة البيضاء: 6/ 10؛ «قال يونس بن عبيد: مَا شَبَّهْتُ نَفْسِي وَ الدُّنْيَا إِلَّا كَرَجُلٍ نَامَ فَرَأَى فِي مَنَامِهِ مَا يَكْرَهُ وَ مَا يُحِبُّ فَبَيْنَمَا هُوَ كَذَلِكَ إِذَا انْتَبَهَ وَ كَذَلِكَ سَائِرُ النَّاسِ نِيَامٌ فَإِذَا مَاتُوا انْتَبَهُوا فَإِذَا لَيْسَ بِأَيْدِيهِمْ شَيْءٌ مِمَّا رَكَنُوا إِلَيْهِ وَ فَرِحُوا بِهِ.»
(3)- الكافى: 2/ 629، باب النوادر، حديث 9.
