مرگ و فرصت ها، ص: 275
حضرت آسيه عليها السلام الگوى مؤمنان
نمونهاى كه همه ما در مراسم قرآن به سر گرفتن، خدا را به او قسم مىدهيم كه ما را راه بدهد، از چهرههاى باعظمتى كه فرصت نبوت موسى بن عمران عليه السلام را به زيباترين شكل غنيمت دانست، ملكه مملكت مصر، حضرت آسيه عليها السلام «1» بود.
او مقدارى از حرفهاى موسى عليه السلام را گوش داد، متوجه شد كه حرفهاى خيلى محكم و استوارى است. قوى، حكيمانه، سازنده و هماهنگ با عقل، ولى حرفهايى كه ديگران مىزنند، باطل، ياوه، پوك و پوچ است. درك كرد كه شوهرش كه مىگويد: من خداى بلند مرتبه شما هستم، دروغ مىگويد. درك كرد كه شوهرش سر مردم را كلاه مىگذارد، متقلب و حيله گر است.
فرصت نبوت موسى عليه السلام را غنيمت دانست، ايمان آورد و مؤمن واقعى شد. كار به جايى رسيد كه پروردگار چند هزار سال بعد از موسى عليه السلام در قرآن، اين زن را به عنوان اسوه ايمان براى تمام مردان و زنان عالم قلمداد كرد. «2» يك زن سرمشق كل انسانها، تا قيامت شد.
آيه را ببينيد؛
«وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذِينَ آمَنُوا امْرَأَتَ فِرْعَوْنَ إِذْ قالَتْ رَبِّ ابْنِ لِي عِنْدَكَ بَيْتاً فِي الْجَنَّةِ وَ نَجِّنِي مِنْ فِرْعَوْنَ وَ عَمَلِهِ وَ نَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ» «3»
توان عقلى، روانى و بدنى ما كه از زن كمتر نيست؟ اين آيه خيلى عجيب است.
معناى آيه اين است: يعنى اى مردم دنيا! از فرهنگ سراپا آلوده، فرصت را غنيمت دانستم و ارتباط خود را از اين فرهنگ فاسد و ظالمانه بريدم و از بدبخت هايى كه اسير اين فرهنگ شده بودند دور شدم.
______________________________ (1)- بحار الأنوار: 13/ 164، باب 5؛ همسر فرعون آسيه، از بنى اسرائيل و زنى مؤمن و مخلص بود كه خدا را در نهان عبادت مىكرد، تا وقتى كه فرعون، همسر حزقيل (زن مشّاطه) را به قتل رسانيد و او به چشم بصيرت مشاهده كرد كه ملائكه روح او را به آسمان عروج مىدهند و لذا به يقين و اخلاصش افزوده شد و وقتى كه فرعون به نزد او آمد تا او را از عمل خود با خبر كند، آسيه گفت: واى بر تو اى فرعون، چه چيز باعث جرأت تو بر پروردگار عز و جل شد؟! فرعون گفت: تو را چه شده، مثل اينكه همان جنونى كه به او رسيده بود، به تو نيز اصابت كرده، آسيه گفت: من مجنون نشدهام، بلكه به خداى يگانه پروردگار خود و تو و پروردگار همه جهانيان ايمان آوردهام، آنگاه فرعون مادر او را فرا خواند و به او گفت: دخترت به من كافر شده، پس سوگند مىخورم اگر به معبود موسى كافر نشود، او را به قتل برسانم، لذا مادر آسيه با او خلوت كرد و از او درباره سخنان فرعون تحقيق نمود، امّا او فقط گفت: من هرگز به خداى واحد كفر نمىورزم، سپس فرعون دستور داد تا او را به چهار ميخ كشيدند و آنقدر در عذاب بود تا وقتى كه شهيد شد. از (ابن عباس) نقل شده: فرعون وقتى كه ايمان آسيه برايش آشكار شد او را شكنجه كرد تا دست ازايمان بردارد، در همان حال موسى از آنجا عبور مىكرد و او را درحال شكنجه ديد، آسيه با انگشت اشاره نمود و از سختى عذاب به او شكايت كرد، موسى هم به درگاه الهى دعا كرد تا خداوند عذاب او را تخفيف دهد، ازآن پس ديگردردى ازشكنجه احساس نمىكرد و درهنگام شكنجه مىگفت: پروردگارا براى من در نزد خود خانهاى در بهشت بنا كن آنگاه به او وحى شد: سرخود را بلند كن، وقتى سر بلند كرد، خانهاى از مرواريد مشاهده كرد كه براى او در بهشت ساخته شده و با ديدن آن، لبخند زد، فرعون گفت: به او نگاه كنيد كه درحال عذاب مىخندد! شايد جاى خود را دربهشت مىبيند! سرانجام او در حال شكنجه از دنيا رفت. گفته شده: همسر فرعون با اشعه آفتاب عذاب مىشد و وقتى كه مأموران شكنجه او را رها مىكردند. ملائكه مىآمدند و روى بدنش سايه مىافكندند و جايگاهش را در بهشت به او نشان مىدادند.
بحار الأنوار: 43/ 51، باب 3، ذيل حديث 48؛ «النَّبِيَّ صلى الله عليه و آله قَالَ حَسْبُكَ مِنْ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ مَرْيَمُ بِنْتُ عِمْرَانَ وَ خَدِيجَةُ بِنْتُ خُوَيْلِدٍ وَ فَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله
قَالَتْ عَائِشَةُ لِفَاطِمَةَ عَلَيْهَا السَّلَامُ أَ لَاأُبَشِّرُكِ أَنِّي سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه و آله يَقُولُ لَسَيِّدَاتُ نِسَاءِ أَهْلِ الْجَنَّةِ أَرْبَعٌ مَرْيَمُ بِنْتُ عِمْرَانَ وَ فَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ وَ خَدِيجَةُ بِنْتُ خُوَيْلِدٍ وَ آسِيَةُ بِنْتُ مُزَاحِمٍ امْرَأَةُ فِرْعَوْنَ.
بحار الأنوار: 66/ 305- 306، باب 27، حديث 2؛ «رَسَولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله: ثَلَاثَةٌ لَمْ يَكْفُرُوا بِالْوَحْيِ طَرْفَةَ عَيْنٍ؛ مُؤْمِنُ آلِ يس وَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ عليه السلام وَ آسِيَةُ امْرَأَةُ فِرْعَوْن.
(2)- بحار الأنوار: 43/ 53، باب 3، ذيل حديث 48؛ «النَّبِيَّ صلى الله عليه و آله قَالَ: اشْتَاقَتِ الْجَنَّةُ إِلَىأَرْبَعٍ مِنَ النِّسَاءِ مَرْيَمَ بِنْتِ عِمْرَانَ وَ آسِيَةَ بِنْتِ مُزَاحِمٍ زَوْجَةِ فِرْعَوْنَ وَ هِيَ زَوْجَةُ النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله فِي الْجَنَّةِ وَ خَدِيجَةَ بِنْتِ خُوَيْلِدٍ زَوْجَةِ النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله فِي الدُّنْيَاوَ الآْخِرَةِ وَ فَاطِمَةَ بِنْتِ مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله.»
(3)- تحريم (66): 11؛ «و خدا براى مؤمنان همسر فرعون را مثل زده است هنگامى كه گفت: پروردگارا! براى من نزد خودت خانهاى در بهشت بنا كن ومرا از فرعون وكردارش رهايى بخش ومرا از مردم ستمكار نجات ده.»
