مرگ و فرصت ها، ص: 258
است.
|
همت بلند دار كه مردان روزگار |
از همت بلند به جايى رسيدهاند |
|
تمجيد پروردگار از غنيمت شمارندگان فرصت
به قدرى برخوردهاى اولياى خدا با فرصتها زيبا و پرمنفعت بوده است كه به خاطر همين برخوردها، پروردگار در قرآن با زيباترين اوصاف از آنها ياد كرده است.
اين معنا در قرآن تقريباً در پانصد آيه هست كه بايد توضيح داده شود. براى نمونه آيهاى از سوره آل عمران را مىخوانيم كه خداوند در اين آيه شريفه به بعضى از انبيا و برخى از دوستان واقعى انبيا كه درگير حوادث تلخ شدند اشاره مىكند.
پروردگار عزيز عالم برخورد اينها را بيان مىكند كه چه برخورد زيبايى بوده است و از طريق همين برخورد زيبا، به نقطه عشق و عاشقى ملكوتى رسيدند. اين عكس العمل پروردگار نسبت به اين افراد است. آيه مىفرمايد:
«وَ كَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍّ قاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَما وَهَنُوا لِما أَصابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ ما ضَعُفُوا وَ مَا اسْتَكانُوا» «1»
يعنى: چه بسيار از انبياى من كه دشمن با آنها درگير جنگ شد.
انبيا اهل جنگ نبودند و علاقهاى به جنگ نداشته و نمىخواستند كه جنگ را شروع كنند، اما چه بايد مىكردند؟ در مقابل افراد متكبر، مغرور و منحرفى قرار گرفته بودند كه نمىخواستند زير بار حق بروند و در جامعه حق زندگى كنند.
اگر به انبيا مىگفتند: ما نمىخواهيم به حرف شما گوش بدهيم و فرهنگ شما را نيز دوست نداريم، قرآن مجيد مىگويد:
«لَكُمْ دِينُكُمْ وَ لِيَ دِينِ» «2»
شما مىخواهيد در فرهنگ منحرف خود خوش باشيد، باشد، ما نيز در فرهنگ
______________________________ (1)- آل عمران (3): 146؛ «چه بسا پيامبرانى كه انبوهى دانشمندانِ الهى مسلك [و كاملان در دينِ] به همراه او با دشمنان جنگيدند، پس در برابر آسيبهايى كه در راه خدا به آنان رسيد، سستى نكردند و ناتوان نشدند و [در برابر دشمن] سر تسليم و فروتنى فرود نياوردند.»
(2)- كافرون (109): 6؛ «دين شما براى خودتان، و دين من براى خودم.»
