مرگ و فرصت ها، ص: 222
احمد! داخل شو! صدا و درد دلت را شنيدم، مىدانم كه گرسنه هستيد. اين نصف كيسه برنج اينجا را به تو مىدهم، برو و مشكل گرسنگى خود و خانوادهات را حل كن. كيسه را برداشتم، باز صحنه عوض شد؛ دوباره ديدم كه در وادى السلام هستم و حرم پيدا است. كيسه را زير عبا گذاشتم و به خانه آمدم.
چقدر جالب است كه كسى تا برزخ برود و برگردد، اما مغرور نشود. خدا عالَمى به نام برزخ دارد كه اسمش را در قرآن برده است. گفت: ما درد دل كرديم و چند دقيقه ما را به برزخ راه دادند و چيزى به ما دادند و برگشتيم. برنج را آوردم و به همسرم دادم. چند ماهى خورديم.
روزى همسرم گفت: ملا احمد! اين برنج را از كجا آوردى؟ گفتم: چرا؟ گفت:
براى اين كه چهار ماه داريم مىخوريم، ولى كم نمىشود. نعمت بهشت كم نمىشود:
«لا مَقْطُوعَةٍ وَ لا مَمْنُوعَةٍ» «1»
قطع و منع نمىشود.
گفت: تو چه كار دارى كه از كجا آوردهام؟ مگر قرآن نمىگويد:
«إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ» «2»
ما نان خور خدا هستيم، پس خدا به ما داده است. آن قدر اصرار كرد تا قضيه را گفت. بعد همسرم رفت و بعد از چند دقيقه برگشت. گفت: ديگر كيسه برنج نيست.
گفتم: چه كار داشتى كه از كجا آمده است؟
امنيت مؤمنين در قيامت
خدا صد اسم براى قيامت گذاشته است، اما براى ملا احمد، قيامت چه قيامتى است، و براى شراب خوار و اهل فسق و فجور چگونه قيامتى؟ براى شيخ انصارى
______________________________ (1)- واقعه (56): 33؛ «كه پايان نپذيرد و ممنوع نشود.»
(2)- ذاريات (51): 58؛ «بىترديد خدا خود روزى دهنده و صاحب قدرت استوار است.»
