دارالعرفان/ محقق، مفسر و پژوهشگر قرآنی گفت: تمام دنیا برای حضرت زهرا(س) غیرمحبوب است و حضرت هیچ دلبستگی به تعلقات دنیوی ندارد، به همین دلیل دختر پیغمبر(ص) بیان می‌کنند که از همه دنیا تنها سه حقیقت محبوب اوست؛ دقت عقلی در وجود پیغمبر اکرم(ص)، تلاوت قرآن و انفاق خالصانه.
به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل مؤسسه علمی فرهنگی دارالعرفان، استاد حسین انصاریان در سخنرانی خود در حسینیهٔ آیت‌الله ابن‌الرضا خوانسار به دانش عظیم و والای حضرت زهرا(س) اشاره و اظهار کرد: وجود الهی حضرت صدیقهٔ کبری(س) در فصاحت، بلاغت و بیان حقایق، مانند رسول خدا(ص) بود و آنچه در مدت کوتاه عمرشان فرموده‌اند، غرق حکمت و عرفان الهی، واقعیات جهان هستی و حقایق قرآن کریم است؛ اگر بخواهید دریای دانش او را البته از ساحلش نگاه کنید، در این زمینه کتابی به نام «سرچشمهٔ آب حیات» که حدود هفتاد سال پیش نوشته شده و حدود دویست صفحه است، وجود دارد. این کتاب از بس حکیمانه بود، من با کمک دوستانم آن را به نهصد صفحه به نام «ملکه اسلام» تبدیل کردیم و تا به امروز دو سه بار چاپ شده است.
محبوبیت سه حقیقت در نظر حضرت زهرا(س)
نویسنده کتاب ارزشمند «نعمت‌های الهی» در ادامه افزود: دختر پیغمبر(ص) در روایتی می‌فرماید: از همهٔ دنیای شما، فقط سه چیز معشوق من است که دل مرا برده و با خودش همراه کرده است، قلب مرا تسخیر و در مُشت اوست: اول؛ نظر به شخصیت رسول خدا(ص) «النظر علی وجه رسول الله»؛ حضرت فاطمه(س) تمام عظمت ملکوتیان و ملکیان را در وجود پیغمبر(ص) می‌بیند، رسول الله(ص) انسانی که جامع مُلک و مَلکوت هستی است و پروردگار عالم او را آینه‌ای ساخته که تمام غیب و شهود در این آینه منعکس است. بیشتر اندیشمندان نوشته‌اند که پیغمبر(ص) فرموده‌اند: «من رآنی» کسی که مرا با دقت ببیند، «فقد رأی الحق» خدا را دیده است. این همان آینه‌ای است که توحید را به‌صورت تام و کامل در خودش تجلی داده است. این همان آینه‌ای است که به قول مرحوم حاج ملاهادی سبزواری(ره) در کتاب «شرح الاسما»، مُلک و ملکوت را در خودش نشان داده و می‌گوید این معشوق من است که نظر به وجه‌الله کنم؛ یعنی همه‌چیز از جمله خدا، قیامت، حساب و کتاب جهان را در وجود ایشان می‌بینم.
این استاد اخلاق حوزه علمیه قم گفت: احمد اسمی است که خدا برای پیغمبر برداشته که همهٔ عالم در این یک میم غرق است؛ یعنی همهٔ هستی در او به‌تنهایی غرق و قدرش مجهول است. همین امروز هفت‌میلیارد جمعیت سر سفره ایشان هستند، ولی این هفت‌میلیارد کفران نعمت شدیدی نسبت به پیغمبر اکرم(ص) دارند؛ اگر خدا آن جلوهٔ نوری‌اش را از عالم هستی بگیرد، اکنون کل ما و جهان عدم می‌شویم و اصلاً بقا نداریم. اگر امروز می‌گوییم و می‌شنویم، از برکت آن نوری است که اسمش را نور منبسط و اقدس گذاشتند که پر آن به همهٔ جهان گسترده است. این نور بالای سر وجود همهٔ موجودات است و اگر خدا به نور پیغمبر بگوید خودت را کنار بکش، کل هفت آسمان، زمین و موجودات زنده پوچ می‌شوند.
وی با اشاره مجدد به عبارت «النظر علی وجه رسول الله» در مورد دو کلمه «نظر» و «وجه» توضیح داد: کلمهٔ «وجه» و «وجوه» در لغت، فقط به‌معنی صورت نیست. «وجه» به‌معنی شخصیت و عظمت نیز می‌باشد. اما «نظر» غیر رؤیت است. قرآن برای اینکه بیان کند این عالم خدا دارد، می‌فرماید: «أَفَلاٰ ینْظُرُونَ إِلَی اَلْإِبِلِ کیفَ خُلِقَتْ»(سورهٔ غاشیة، آیهٔ 17). در واقع به جای چشم به کلمه نظر اشاره دارد و به معنای نگاه با کمک عقل است.
اگر عادی‌نگر باشید، هیچ‌چیز را نمی‌بینید
این مفسر برجسته قرآن کریم اظهار کرد: بنابراین می‌توان دریافت که حضرت زهرا(س) عاشق دقت عقلی در شخصیت رسول الله است. دختر پیغمبر همچنین به ما درس می‌دهد که اگر می‌خواهید نگاه کنید، به همه‌چیز نگاه عقلی داشته باشید، نه نگاه حیوانی! اگر عادی‌نگر باشید، هیچ‌چیز را نمی‌بینید، فقط هیکل و شکل را می‌بینید و حرکت خدا را نمی‌بینید؛ اما اگر از چشم عقل نگاه کنید، یک دانه اتم که اصلاً قابل‌دیدن نیست، کافی است که تو را به خدا وصل کند.
تلاوت کتاب خدا دومین محبوبیت حضرت زهرا(س)
وی «تلاوت کتاب خدا» را دومین مورد محبوب حضرت زهرا(س) دانست و عنوان کرد: «تلاوة کتاب الله» من عاشق تلاوت قرآن هستم. اما چرا حضرت نمی‌گوید قرائت و می‌گوید عاشق تلاوتم؟ راغب اصفهانی(ره) در حدی لغت‌شناس معروفی است که کتابش هزار سال است در دست علما، طلاب، دانشجویان، دانشگاه‌های علوم انسانی و علوم عربی است. کتاب راغب اصفهانی خیلی کتاب مهمی است، اما کامل نیست و ایراد دارد. راغب می‌گوید: تلاوت با قرائت فرق می‌کند. تلاوت ترکیبی از سه حقیقت است: قرائت، فهمیدن و تدبر.
انفاق خالصانه و در راه خدا بازگشتی چندین برابر دارد
استاد انصاریان «انفاق خالصانه و در راه خدا» را سومین موردی که از همه دنیا محبوب حضرت زهرا(س) است، عنوان و خاطرنشان کرد: «الانفاق فی سبیل الله» به معنای دست‌به‌جیب بودن، بخیل نبودن، جواد و سخی بودن است. در راه بخشیدن نگوییم که هیچ نداریم، با همهٔ وجودمان می‌توانیم انفاق کنیم. یک مورد انفاق، با پول است. «مِمّٰا رَزَقْنٰاهُمْ ینْفِقُونَ»(سورهٔ بقرة، آیهٔ 3)، از آنچه روزی آنها کرده‌ام، به‌طور پیوسته و تا پایان عمرشان انفاق می‌کنند. انفاق در راه خدا یعنی انفاقی خالصانه برای دین، مردم، مستحق، یتیم و حضرت سیدالشهدا(ع) که هر کدام بازدهی مختلفی دارد؛ به عنوان مثال خداوند می‌فرمایند: موسی، اگر کسی یک درهم برای حسین من هزینه کند، تا هفتاد برابرش را تلافی نکنم، او را از دنیا نمی‌برم.
متن کامل، صوت،عکس و کلیپ های این سخنرانی را - اینجا - ببینید
