اين فرهنگ پاك كه در معنى، عبارت از تسليم و در ظاهر، عبارت از اجراى دستورات حق است، نه تنها ويژه انسان بلكه در مرحله تكوينى‌اش شامل همه موجودات عرصه‌گاه هستى است.
قرآن مجيد در اين زمينه مى‌فرمايد:
[وَ لِلَّهِ يَسْجُدُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ مِنْ دابَّةٍ وَ الْمَلائِكَةُ وَ هُمْ لا يَسْتَكْبِرُونَ] .
و آنچه در آسمان‌ها و زمين از جنبندگان و فرشتگان وجود دارد، فقط براى خدا سجده مى‌كنند و تكبّر و سركشى نمى‌ورزند.
و در آيه ديگر مى‌فرمايد:
[وَ النَّجْمُ وَ الشَّجَرُ يَسْجُدانِ] .
و گياه و درخت همواره [براى او] سجده مى‌كنند.
در هر صورت، اسلام در مرحله تكوين، دين همه موجودات و در مرحله تشريع، فرهنگ مورد پسند خدا براى انسان‌هاست.
نظام متقن و استوارى كه بر هستى و موجوداتش حاكم است،
محصول اسلام تكوينى است.
انسان هم اگر بخواهد هماهنگ با همه موجودات، از نظام متقن و استوار بهره‌مند شود، بايد تسليم اسلام تشريعى- كه در قرآن و سنت پيامبر صلى الله عليه و آله و روايات اهل بيت عليهم السلام متجلى است- شود و به همه نيازهاى مادى و معنوى‌اش در سايه ايمان به اسلام و عمل به قوانين آن پاسخ دهد و از اين راه، خير دنيا و آخرت و سعادت ابدى خود را تأمين كند.
منبع: معاشرت
منبع : پایگاه عرفان
