امام صادق عليه السلام مى‌فرمايد:
«مَهْما ابْهِمَ عَلى الْبَهائِمِ مِنْ شَى‌ءٍ فَلا يُبْهَمُ عَلَيْها أَرْبَعَةُ خِصالٍ: مَعْرِفَةُ أَنَ لَها خالِقَاً وَمَعْرِفَةُ طَلَبِ الرِّزْقِ وَمَعْرِفةُ الذَّكَرِ مِنَ الأُنْثَى وَمَخافَةُ الْمَوْتِ» .
هر چه بر بهائم پوشيده باشد، چهار حقيقت پوشيده نيست: دانستن اين كه خالقى دارد و شناخت طلب رزق و شناخت نر از ماده و ترس از مرگ.
ابوذر نقل مى‌كند:
«سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه و آله يَقُولُ: إِنَّ الدَّابَّةَ تَقُولُ: اللَّهُمَّ ارْزُقْنِى مَلِيْكَ صِدْقٍ يُشْبِعُنِى وَيَسْقِيْنِى وَلا يُكَلِّفُنِى ما لاأطِيْقُ» .
رسول خدا صلى الله عليه و آله را شنيدم كه مى‌فرمود: چارپايان مى‌گويند: خداوندا! مرا صاحبى راستين روزى كن كه مرا سير كند و آب دهد و بيش از توانم بار نكند.
و از امام جعفر صادق عليه السلام نقل است كه فرمود:
«ما اشْتَرَى أحدٌ دابَّةً إلّاقالَتْ: اللّهُمَّ اجْعَلْهُ بِى رَحِيْمَاً» .
هيچ كسى چارپايى نخريد مگر اين كه بگويد: خدايا! او را به من مهربان قرار ده.
اميرمؤمنان على عليه السلام از پيامبر صلى الله عليه و آله نقل مى‌كند كه فرمود:
«لاتَضْرِبُوا وُجُوْهَ الدَّوابِّ وكُلُّ شَى‌ءٍ فيهِ الرُّوْحُ فَإنَّهُ يُسَبِّحُ بِحَمْدِاللَّهِ» .
چارپايان را نزنيد و نيز هر چيزى كه در او جان است، خداوند را تسبيح مى‌گويد.
اخبار در اين خصوص فراوان است و ما در اينجا تنها اندكى از بسيار برشمرديم، شايد در آينده نيز شمار ديگرى از اخبار را در اين زمينه بياوريم.
منبع: فرهنگ مهرورزى
منبع : پایگاه عرفان
