در نگاه تربيتى، اولين آيه در سوره ابراهيم عليه السلام است. بعد از «بِسْمِ اللَّهِ» جالب اين است كه آيات، با رحمانيت و رحيميت شروع مى‌شود. اين افق طلوع نگاه تربيتى خدا در قرآن است.
«كِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَيْكَ»
اينجا سه مسأله مطرح است؛ خداى نازل كننده، قرآن نازل شده، وجود مبارك رسول خدا صلى الله عليه و آله شخصى كه بر او نازل شده است. حال بايد با عينك دعاى جوشن كبير نگاهى به خدا انداخت كه خدا كيست كه مى‌گويد: من اين كتاب را نازل كردم؟
قرآن، طلوع «علم الله» است. اين را چگونه مى‌شود فهميد؟ در آنجا كه علم محدود نيست. علم در آنجا، عين خود ذات است و خود ذات او نيز بى‌نهايت است، پس قرآن، طلوع علم بى‌نهايت پروردگار است. اين علم گسترده را كه قرآن است، كجا جا بدهد؟ ظرف اين علم در اين دنيا، كجاست؟
خداوند حكيم صريحاً در قرآن مى‌گويد:
اين كتاب كه علم بى‌پايان و افق طلوع علم پروردگار است، اين سفره گسترده‌اى كه ابتدا و انتهايش براى كسى معلوم نيست‌و تمام آفرينش را احاطه كرده است:
«بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ عَلِيمٌ»
اين را در كجا جا داده است؟ در قرآن مى‌گويد: قرآن را در قلب حضرت محمد صلى الله عليه و آله جا داده است. صريح قرآن است:
«نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ* عَلى قَلْبِكَ»
نه اين كه قرآن را در گوش تو جا داده باشم و تو حفظ كنى و بعد با زبان بگويى، بلكه تمام اين علم را در اين ظرف قرار داده‌ام. اين قلب، چه قلبى است؟
در سوره حشر مى‌فرمايد:
«لَوْ أَنْزَلْنا هذَا الْقُرْآنَ عَلى جَبَلٍ لَرَأَيْتَهُ خاشِعاً مُتَصَدِّعاً مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ»
تمام هستى معنوى را در اين قلب جا داده است، عظمت ظرف چه مقدار است؟ البته كه چنين ظرفى در دنيا بايد اين همه حسود داشته باشد؛ صهيونيسم، كمونيسم، امپرياليسم. بايد ميليارد ميليارد حسود داشته باشد. اگر حسود در اين عالم نبود، همه قرآن و معلمى او را پذيرفته بودند. خدا كيست؟ قرآن چيست؟
پيغمبر داراى چه جايگاهى است؟
منبع : پایگاه عرفان
